LOVE POETS SOCIETY

Αφήνοντας (προσωρινά) το διάλογο για την ελευθερία της έκφρασης στα bloggs που κυριαρχεί στις περισσότερες γωνιές της μπλογκόσφαιρας, θέλω να παραχωρήσω τη δική μου γωνιά σε ένα φίλο που ανακάλυψε εσχάτως το ταλέντο του στην ερωτική ποίηση. Ο καλός μου φίλος ο Παναγιώτης Μπάκας έχει γενικά πολλά να πει οπότε ανυπομονώ να τον δω σύντομα σε δικό του blog. Προς το παρόν, επειδή μου ζήτησε να τον εκδώσω (με την καλή έννοια), το κάνω με χαρά. Το λόγο έχουν τα στιχάκια:

ΠΟΙΗΜΑ 1

Τις άκρες απ' τα μάτια σου άγγελοι τις σμιλέψαν
και οι δαίμονες που αντίκρισαν το βλέμμα σου ζηλέψαν
με μια μικρή ριπή φωτιάς που βγήκε από ραβδί
δώσαν ρυθμό και κίνηση στο όμορφο κορμί.
Για πες πως γίνεται της φύσης τέτοιο θαύμα
να αφήνει μέσα μου βαθύ θανατηφόρο τραύμα;

ΠΟΙΗΜΑ 2

Για το πως σκέφτεται ο Υφαντής που πλέκει στο ημίφως
το αόρατο και ευαίσθητο της ύπαρξης το νήμα,
όσοι περάσαν στη ζωή ξέρουν πως είναι γρίφος,
με κραγιονάκια παιδικά θα ζωγραφίσω ποίημα.

Απ' τη στιγμή που ο άνθρωπος πάνω στη γη γεννιέται
θέλει να ζήσει ελεύθερος σαν τα φτερά του γλάρου,
όμως την ύστατη στιγμή στον ίλιγγο ξεχνιέται
και δεν κοιτά προσεκτικά το κόκκινο του φάρου.

Νιώθει φορές σαν γίγαντας που ξύπνησε από λήθαργο
μέτρησε τις δυνάμεις του και ρίχτηκε στη μάχη,
κι άλλες φορές σαν άμμος που αεράκι απείθαρχο
με βία τον παρέσυρε στις λησμονιάς την πάχη.

Αν τα παραπάνω σας άρεσαν σχολάστε ελεύθερα το ποστ ή επικοινωνήστε απευθείας με τον καλλιτέχνη στο pmpakas@yahoo.gr Τις χιλιάδες ρομαντικές υπάρξεις που διαβάζουν αυτό το μπλογκ και που θα πέσουν ανάσκελα με τους παραπάνω στίχους να τις προειδοποιήσω ότι ο Παναγιώτης είναι happily married!

Η δύναμη και η ομορφιά των μπλογκς είναι ότι επιτρέπουν στον καθένα να γίνει εκδότης του εαυτού του (ή και των φίλων του εν προκειμένω!). Κλείνοντας να αφιερώσω στο φίλο μου ένα τραγουδάκι κάποιων άλλων ποιητών που ξέρω ότι του αρέσουν, εδώ.

LET IT SNOW (2)

Με αφορμή τη χιονόπτωση δυο περιστατικά σε λευκό φόντο:
1. Πηγαίνοντας χτες στο αυτοκίνητό μου για να ανεβάσω τους υαλοκαθαριστήρες ανακάλυψα ότι κάποιος ευγενικός άνθρωπος τους είχε ήδη ανεβάσει, όπως και σε όλα τα αμάξια που ήταν παρκαρισμένα! Θεωρώ ότι δεν είναι γνωστός μου γιατί είχα παρκάρει σε ένα μικρό στενάκι σχετικά μακρυά από το σπίτι μου. Είναι ασυνήθιστο να σε εκπλήσσουν ακόμα ευχάριστα οι άνθρωποι.
2. Μιας και δουλεύω σε απόσταση 50 χλμ από το σπίτι μου δε θεώρησα καλή ιδέα να πάω στη δουλειά σήμερα. Αποφάσισα λοιπόν να πληρώσω τους λογαριασμούς. Συναρπαστική εμπειρία! Κίνδυνος σε κάθε μου βήμα. Γλιστερά κράσπεδα, μπάλες από το λιωμένο χιόνι να πέφτουν από μπαλκόνια και δέντρα, άνθρωποι που αγνόησαν όλα αυτά και πήραν τους δρόμους. Για την ιστορία κατάφερα και έφαγα μόνο μία (1) "σούπα"! Απρόσμενα ευχάριστο το συναίσθημα της επιστροφής σπίτι! Αγώνας για Επιβίωση. Δεν το λέω με γκρίνια, το λέω με ικανοποίηση. Είναι ασυνήθιστο να σε εκπλήσσει ακόμα ευχάριστα η πόλη σου.
Προς το παρόν τα χιόνια λιώνουν και ακούμε ακόμα "χειμωνιάτικα" τραγούδια σαν αυτό.

LET IT SNOW

Τελικά η συντέλεια του κόσμου, για την οποία με πλούσια περισσεύματα τρομολαγνείας μας είχαν προετοιμάσει τα κανάλια, δεν ήρθε. Τελικά απλά... χιόνισε! Από πότε το χιόνι θεωρείται "ακραίο φυσικό φαινόμενο", ειδικά μέσα στο καταχείμωνο; Πως τα καταφέρνουν οι βόρειες χώρες, που χιονίζει κάθε λίγο και λιγάκι και δεν καταρρέουν; Πως είχαν καταφέρει οι ήρωες του 40 να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της χώρας μας ενώ ήταν χειμώνας και χιόνιζε; Μυστήρια πράματα! Την απάντηση στα παραπάνω δίνουν τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών που αγνοώντας το κλίμα τρομοκρατίας βγήκαν στους δρόμους από το πρωί και (άκουσον άκουσον) παίζουν με το χιόνι! Στη μεσογειακή χώρα μας δεν το βλέπουμε συχνά και για αυτό ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ! Πέρυσι το χειμώνα που έμοιαζε πιο πολύ με άνοιξη κάποιοι ψυχοπλακωθήκαμε! Τελικά ωραίο το χιόνι αλλά όπως λέει και το παλιό καλό σύνθημα "μην περιμένεις να χιονίσει για να δεις άσπρη μέρα, ρίξε και κανένα γιαούρτι". Προς το παρόν σήμερα χιονίζει και εμείς το απολαμβάνουμε ακούγοντας τραγουδάκια σαν αυτό.

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΑΦΙΕΡΩΣΗ...

Εντάξει δεν ξέρω τι εικόνα δείχνω αλλά "γιορτές" όπως η σημερινή δε μου πάνε καθόλου. Από την άλλη όμως ότι μας δίνει αφορμές να εκδηλώνουμε κάποια συναισθήματα παραπάνω καλοδεχούμενο είναι. Καλά να περνάτε όλοι γιατί μέσα στη χαζοχαρουμενιά αυτής της ημέρας κάπου κρύβεται η αγάπη. Εγώ θα κάνω ακόμα μια αφιέρωση...

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ

Σαν μηχανικός βιώνω έντονα την κρισιμότητα των ημερών σε ότι αφορά τα ασφαλιστικά ζητήματα. Μια κυβέρνηση με πρόσφατα βεβαρημένο μητρώο σκανδάλων κακοδιαχείρισης (δομημένα ομόλογα), προωθεί ένα νομοσχέδιο έκτρωμα με το οποίο ενοποιούνται τα εύρωστα ταμεία της χώρας (μηχανικών, γιατρών, δικηγόρων, δημοσιογράφων) με το αφελέστατο πρόσχημα της "εξομάλυνσης" με τα χρεοκοπημένα ταμεία που οι παλαιότερες κυβερνήσεις φέρανε στο σημείο που είναι. Η σχιζοφρένεια είναι προφανής. Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να διεκδικεί καλή πρόθεση, αφενός γιατί έχει κατασπαταλήσει τα αποθεματικά των ταμείων και αφετέρου γιατί δεν έχει κάνει το παραμικρό στους τομείς τις μαύρης εργασίας, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής που είναι οι πραγματικές αιτίες μαραζώματος των ταμείων. Είναι δε γνωστό τοις πάσι ότι το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εισφοροδιαφυγέας. Ένα ταμείο στηρίζεται σε τρεις πηγές χρηματοδότησης: τους εργαζόμενους, τους εργοδότες και το κράτος. Στα περισσότερα ταμεία οι εργαζόμενοι στήριξαν όλο το βάρος της χρηματοδότησης και στο τέλος όταν το σύστημα κατέρρευσε η ευθύνη έπεσε στους εργαζόμενους γιατί... γερνάνε! Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μας περνάνε για ηλίθιους! Και σε αυτό το πλαίσιο, με άφατη ξιπασιά, θέλουν να φέρουν σε σύγκρουση τους ασφαλισμένους των άλλων ταμείων με τα "ρετιρέ" των μηχανικών, γιατρών, δικηγόρων, δημοσιογράφων. Θεωρούν ότι ο κόσμος δεν ξέρει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των επαγγελματιών αυτών δεν είναι οι μεγαλοεργολάβοι, οι μεγαλοδικηγόροι, οι μεγαλογιατροί και ο... Θέμος. Για τον δικό μου κλάδο θα πω ότι οι μηχανικοί είναι σκληρά εργαζόμενοι που πολλές φορές δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας με μισθούς της πλάκας και "ελαστικά" ωράρια, που αμείβονται ως μισθωτοί αλλά φαίνονται ως "συνεργάτες" με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, που πληρώνουν δυσανάλογες με το πραγματικό τους εισόδημα ασφαλιστικές εισφορές ακόμα και όταν δεν έχουν δουλειά καθώς θεωρούνται εσαεί ελεύθεροι επαγγελματίες. Λίγο πολύ αυτά συμβαίνουν και στους άλλους "επιστήμονες". Τα αποθεματικά των ταμείων μας είναι ποτισμένα με τον ιδρώτα μας και δε θα αφήσουμε μια ανεκδιήγητη κυβέρνηση να βάλει χέρι στους κόπους γενεών εργαζομένων. Όλοι στους δρόμους!

GENERATION 60

Αθήνα, Φεβρουάριος 2038 μ.Χ.
Ο Σ. καθόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του απολαμβάνοντας ήρεμος τον πρωινό καφέ του. Παρά τη μόλυνση ή ίσως εξαιτίας αυτής τα χρώματα της αυγής ήταν καταπληκτικά. Η καρδιά του πλημμύρισε με την ομορφιά που αντίκριζαν τα μάτια του, αν και κανονικά θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον θλιμένος με αυτό που τον περίμενε. Σήμερα ήταν τα γεννέθλιά του. Και η μέρα της εκτέλεσής του.
Ο όρος "εκτέλεση" ήταν πλέον αδόκιμος. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν πλέον τη λέξη "τερματισμός", ενώ η επίσημη ονομασία ήταν ΔΙ.ΖΩ.Λ.Α. (Διακοπή Ζωτικών Λειτουργειών Ατόμου). Ήταν επιβεβλημένη διαδικασία για κάθε πρόσωπο που συμπλήρωνε τα 60 του χρόνια, σύμφωνα με τις διατάξεις του Παγκόσμιου Νόμου 270/2022, ο οποίος είχε ενσωματωθεί υποχρεωτικά σε όλα τα εθνικά δίκαια (στην ελληνική νομοθεσία με το ΦΕΚ 1337/2024). Είχε χαρακτήρα "Επείγοντος Νομοθετικού Μέτρου" που σήμαινε ότι δεν περιοριζόταν από οποιαδήποτε διάταξη εθνικού συντάγματος και η ενσωμάτωσή του έπρεπε να γίνει εντός τριετίας επί ποινή αποκλεισμού από τη διεθνή κοινότητα, κάτι αναμφίβολα καταστροφικό με τα δεδομένα της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Παρά τις αρχικές αντιδράσεις, ο Π.Ν. 270/2022 είχε ευεργετικές δράσεις τόσο δημογραφικά, όσο κυρίως οικονομικά.
Ο Σ. τελείωσε τον καφέ του και πήγε να ετοιμαστεί. Σε λίγο θα ερχόταν ο Μ. για να τον συνοδέψει στο Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. της γειτονιάς του. Παρότι το Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. (Εθνικό Κέντρο Διακοπής Ζωής) βρισκόταν μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι του και το ραντεβού για τον "τερματισμό" ήταν προγραμματισμένο για τις 12 το μεσημέρι, ο Σ. και ο Μ. είχαν κανονίσει να βρεθούν από τις 9 για να κάνουν μια βόλτα στο πάρκο και να πιουν έναν εσπρέσο στο αγαπημένο τους καφέ. Ο Μ. ήταν 8 μήνες μικρότερος από το Σ. οπότε ο δικός του "τερματισμός" είχε προγραμματιστεί για τον Οκτώβρη. Όλοι οι υπόλοιποι της παρέας ήταν μεγαλύτεροι. Ο Μ. αν και θα έμενε μόνος ως μικρότερος, είχε τουλάχιστον τη γυναίκα και τα παιδιά του για να τους αφιερώσει τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Ο Σ. δεν είχε κάνει οικογένεια οπότε εδώ και ένα χρόνο οι δυο τους έκαναν πολύ παρέα και είχαν γίνει πιο κολλητοί από ποτέ.
Όταν ο Π.Ν. 270/2022 ψηφίστηκε από την ολομέλεια του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εθνών θεωρήθηκε από ακραίο ως φασιστικό μέτρο. Οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν, γρήγορα κατέληξαν σε βίαιη καταστολή. Μια τεράστια ενημερωτική εκστρατεία έπεισε τελικά το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης ότι για να καταστεί βιώσιμο το μέλλον έπρεπε να εφαρμοστεί ο νέος νόμος. Συνθήματα όπως "Τα ακραία προβλήματα απαιτούν ακραίες λύσεις" και "Στόχος η ευημερία της νέας γενιάς" αναπαράγονταν διαρκώς. Σταδιακά οι διαμαρτυρίες περιορίστηκαν και όλα τα κράτη εναρμονίστηκαν με το παγκόσμιο δίκαιο. Αμήχανα στην αρχή, δυναμικά στη συνέχεια οι κοινωνίες προσαρμόστηκαν και οι "τερματισμοί" έγιναν μέρος της καθημερινότητας. Παρόλα αυτά ο κόσμος για αρκετά χρόνια συνέχιζε να έυχεται "να τα εκατοστίσεις" στα γενέθλια κάποιου και οι πενηντάρηδες να αποκαλούνται "μεσήλικες".
Ο Σ. φοβόταν το Θάνατο. Ίσως όχι περισσότερο από τον κάθε άνθρωπο αλλά αυτό που τον τρόμαζε περισσότερο ήταν το ενδεχόμενο ενός "τυχαίου" θανάτου. Βέβαια κάτι τέτοιο ήταν σπάνιο γιατί οι εξέλιξεις στη γενετική ιατρική δεν άφηναν πολλά περιθώρια για τις θανάσιμες ασθένειες, που τόσο τρομοκρατούσαν τις παλαιότερες γενιές, ενώ τα σύγχρονα μέσα μεταφοράς σχεδόν απέκλειαν την πιθανότητα θανατηφόρου δυστυχήματος. Ωστόσο κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούσαν να πεθαίνουν πριν κλείσουν τα 60 τους χρόνια. Έτσι, παραδόξως, όσο ο Σ. πλησίαζε την προγραμματισμένη μέρα του θανάτου του, τόσο λιγότερο τον φοβόταν.
Ο Μ. από την άλλη ήταν αποφασισμένος να γίνει "σκασιάρχης". Οι "σκασιάρχες" ήταν μια λιγοστή μειοψηφία που δεν πήγαιναν στα προγραμματισμένα ραντεβού. Φυσικά κάτι τέτοιο ήταν τελείως άσκοπο γιατί με το Παγκόσμιο Σύστημα Δορυφορικού Εντοπισμού Προσώπων ήταν σίγουρο πως μετά από 3 ώρες θα είχαν συλληφθεί και οδηγηθεί με τη βία στα Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. κάτι ατιμωτικό για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Ο Μ. έλεγε: "δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τις 3 γαμημένες ώρες που μπορώ να αναπνέω το βρώμικο αέρα της πόλης μας και να αισθάνομαι ζωντανός και υγιής δε θα τους τις χαρίσω!".
"Και η οικογένειά σου;" αντέτεινε ο Σ. "δεν τους σκέφτεσαι;"
"Θα καταλάβουν" είπε κοφτά ο Μ.
"Εγώ πάντως" είπε ο Σ. κοιτάζοντας το άδειο φλιτζάνι του εσπρέσο "παρότι δεν έχω κανέναν, θέλω να φύγω περίφανος. Και 3 ώρες ζωής δεν αξίζουν την ατίμωση"
"Ο καθένας κάνει τις επιλογές του"απάντησε γενικά ο Μ. κλείνοντας τη συζήτηση. Αν και το έκρυβε καλά ήταν πολύ στεναχωρημένος για το φίλο του. Αν μπορούσε να πάρει αυτός την ατίμωση πάνω του και να του δώσει τις δικές του 3 ώρες ώστε να παρατείνει τον κοινό τους βίο θα το έκανε. Και ο Σ. το ήξερε.
Η ώρα πέρασε και αφού πλήρωσαν τον καφέ (ο Σ. επέμεινε να πληρώσει "είναι τα γενέθλιά μου" είπε γελώντας) ξεκίνησαν με αργά βήματα για το Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. Στα Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. ο "τερματισμός" γινόταν με τη μέθοδο της Επικεντρωμένης Ακτινοβολίας, μέθοδο αποδεδειγμένα ανώδυνη, ενώ λίγα λεπτά πριν, στον "διακοπτόμενο" γινόταν χορήγηση μιας ουσίας με χαλαρωτικές και εφορικές ιδιότητες, κάνοντας την εμπειρία όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη. Η σύνθεση της ουσίας αυτής αποτελούσε επτασφράγιστο μυστικό και η επίσημη ονομασία της ήταν F.G.D. Στην αργκό την ονόμαζαν "τερματίνη" και ένας αστικός θρύλος έλεγε ότι το αρτικόλεξο σήμαινε Fuckin' Good Drug. Εννοείται οτί η χορήγησή της απαγορευόταν στους "σκασιάρχες". Ελάχιστοι αρνιόντουσαν την ουσία, ενώ ακόμα πιο λίγοι ζητούσαν την παρουσία κάποιου ιερέα. Σε παρακείμενο χώρο λειτουργούσε αποτεφρωτήριο (η αποτέφρωση ήταν υποχρωτική με το Π.Ν. 691/2029) και ο προϊστάμενος του Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. παρέδιδε την τέφρα στον πλησιέστερο συγγενή σε ειδική τεφροδόχο.
Μερικά λεπτά είχαν απομείνει. Οι δύο φίλοι στάθηκαν μπροστά στο Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. Το κτήριο εξωτερικά πρόδιδε τη φιλότιμη αν και μάλλον αποτυχημένη προσπάθεια του αρχιτέκτονα να διαμορφώσει έναν ευχάριστο χώρο που να τηρεί τα στάνταρ σοβαρότητας που απαιτούσε η χρήση του. Δίπλα από το Ε.Κ.ΔΙ.ΖΩ. λειτουργούσε ένα από τα ελάχιστα σινεμά παλαιού τύπου που είχαν μείνει ανοιχτά σε πείσμα των γιγαντιαίων multi-plex που διέθεται η πόλη μας. Η ταμπέλα στην πρόσοψη έλεγε: "Αφιέρωμα στο σινεμά του εικοστού αιώνα. Σήμερα: "Καζαμπλάνκα" Ώρες προβολής: 12:00, 15:00, 18:00, 21:00 και 23:45. Ο Σ. πλησίασε στο ταμείο και είπε: "Δύο για τις 12:00 παρακαλώ" και γυρνώντας στον αποσβολωμένο φίλο του: "Ξέρεις, δεν το έχω δει!"

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ (ΧΛΩΜΟ ΤΟ ΚΟΒΩ)

Ξεκινάμε το μήνα μας με αναδημοσίευση από το πολύ καλό blog τσουκνίδα.

Αν και δεν πολυπιστεύω στις "μέρες χωρίς ή κατά κάτι" (πχ χωρίς αυτοκίνητο, κατά του καπνίσματος κτλ), λέω να το δοκιμάσω. Εξάλλου δευτέρα δεν έχει ούτε Λαζόπουλο ούτε prison break. Έχει cold case αλλά είναι μετά τις 00:00 οπότε δε πιάνει, πιάνει;

MIA MEΡA XΩΡΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!

Κλείστε την τηλεόραση!

Για μια μέρα, έστω.

Δείξτε τους την δύναμη του κοινού.

Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα της χειραγώγησής μας.

Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση, έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση, χωρίς ροζ και κίτρινες αποχρώσεις.

Λέμε όχι:

Στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής.

Στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ.

Στην συγκάλυψη των σοβαρών θεμάτων.

Στις εκπομπές – σκουπίδια χάριν τηλεθέασης.

Στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων.

Απαιτούμε σεβασμό και ποιότητα.

Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου.

Όλοι μας!

Υ.Γ Αναδημοσιεύστε το στα blog σας.

Στείλτε το, με mail στους γνωστούς σας.

Ας τους αποδείξουμε οτι δεν ανεχόμαστε άλλο τα "σκουπίδια" τους