Θα μας τρελάνει τελείως το Κόμμα; Έντάξει, μια ροπή τα τελευταία χρόνια στο συντηρητισμό και τα πατριωτικά ιδεώδη την είχε, στις πορείες κλεινόταν στον εαυτό του, με τα άλλα αριστερά κομματάκια δε μίλαγε, με τους αναρχικούς πέφτανε μερικές ψιλές, αλλά τέτοια ταύτιση με τις απόψεις του ΛΑΟΣ δεν την είδα να έρχεται. Τώρα πάλι, μπορεί εγώ να κοιμόμουν και να ονειρευόμουν ότι παρά τα ελαττώματά του, υπάρχει στη βουλή ένα Κομουνιστικό Κόμμα, έτσι για να λέμε βρε αδερφέ. Πούτσες.
Διαβάστε ΕΔΩ και φρίξτε.
Κρίμα τα σφυροδρέπανα και τα γαρύφαλλα, κρίμα το μπόι σου καλε (άσχετο).
"Κ"ΚΕ, ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΟΥ Λ.Α.Ο.ΤΙΑΝΕ...
Αν περνάτε από Περισσό και ακούτε τριξήματα, δεν είναι από τον ηλεκτρικό, τα κόκκαλα του Μπελογιάννη είναι.
Αφιερωμένο σε αγανακτισμένα συντρόφια και αγουροξυπνημένους ψηφοφόρους.
ΥΓ: Φυσικά και το παραπάνω διήγημα, αν και εμετικό, από μόνο του δεν λέει τίποτα. Η αγανάκτηση του γράφοντα σχετίζεται με τη στάση του "Κ"ΚΕ αυτές τις μέρες του κοινωνικού ξεσπάσματος και με το πως το κόμμα διαχειρίστηκε την κατάσταση λασπολογώντας παρέα με το φασισταριό σε βάρος ενός άλλου αριστερού κόμματος (μπας και κερδίσει κάνα ψηφουλάκι από καμιά θείτσα) και προβάλλοντας το μοντέλο του μπάτσου-εργαζόμενου (γιατί, αυτοί δεν ψηφίζουν;), ενώ θα μπορούσε (λέμε τώρα) να αναδειχθεί σε βασικό παράγοντα κοινωνικής ανατροπής like the good old times.
Αιδώς Αργείοι.
