Αγαπητοί αναγνώστες! Λόγω μετακόμισης αυτό το ιστολόγιο ίσως να αργήσει να ξανασηκώσει ανάρτηση. Μόλις όμως λυθούν τα προβλήματα μεταφοράς της ADSL, όπως και των άπειρων μικροπραγμάτων που πρέπει να μεταφερθούν - καθαριστούν - τακτοποιηθούν (την τύχη μου μέσα), θα είμαι πάλι κοντά σας φρέσκος, ανανεωμένος και υπό κατάρρευση! Στο μεταξύ θα παρακολουθώ τα ιστολόγια σας με κάθε ευκαιρία καθώς σε πολλά από τα οποία έχω εθιστεί ανεπανόρθωτα!
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους!
Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009
ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΕΓΕΡΣΙΣ...
Θα μας τρελάνει τελείως το Κόμμα; Έντάξει, μια ροπή τα τελευταία χρόνια στο συντηρητισμό και τα πατριωτικά ιδεώδη την είχε, στις πορείες κλεινόταν στον εαυτό του, με τα άλλα αριστερά κομματάκια δε μίλαγε, με τους αναρχικούς πέφτανε μερικές ψιλές, αλλά τέτοια ταύτιση με τις απόψεις του ΛΑΟΣ δεν την είδα να έρχεται. Τώρα πάλι, μπορεί εγώ να κοιμόμουν και να ονειρευόμουν ότι παρά τα ελαττώματά του, υπάρχει στη βουλή ένα Κομουνιστικό Κόμμα, έτσι για να λέμε βρε αδερφέ. Πούτσες.
Διαβάστε ΕΔΩ και φρίξτε.
Κρίμα τα σφυροδρέπανα και τα γαρύφαλλα, κρίμα το μπόι σου καλε (άσχετο).
"Κ"ΚΕ, ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΟΥ Λ.Α.Ο.ΤΙΑΝΕ...
Αν περνάτε από Περισσό και ακούτε τριξήματα, δεν είναι από τον ηλεκτρικό, τα κόκκαλα του Μπελογιάννη είναι.
Αφιερωμένο σε αγανακτισμένα συντρόφια και αγουροξυπνημένους ψηφοφόρους.
ΥΓ: Φυσικά και το παραπάνω διήγημα, αν και εμετικό, από μόνο του δεν λέει τίποτα. Η αγανάκτηση του γράφοντα σχετίζεται με τη στάση του "Κ"ΚΕ αυτές τις μέρες του κοινωνικού ξεσπάσματος και με το πως το κόμμα διαχειρίστηκε την κατάσταση λασπολογώντας παρέα με το φασισταριό σε βάρος ενός άλλου αριστερού κόμματος (μπας και κερδίσει κάνα ψηφουλάκι από καμιά θείτσα) και προβάλλοντας το μοντέλο του μπάτσου-εργαζόμενου (γιατί, αυτοί δεν ψηφίζουν;), ενώ θα μπορούσε (λέμε τώρα) να αναδειχθεί σε βασικό παράγοντα κοινωνικής ανατροπής like the good old times.
Αιδώς Αργείοι.
Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΠΑΤΣΟΙ ΘΑ ΗΜΑΣΤΕ ΑΠΑΤΣΙ
Από τη ζούγκλα της Τσιάπας στη ζούγκλα της Αθήνας. Gracias Subcomandante...
Υπάρχει κάτι που πρέπει να γίνει σαφές: Ο διαχωρισμός μεταξύ της αστυνομίας ως συντεταγμένο σώμα και των αστυνομικών που ως άτομα το απαρτίζουν. Η διαφοροποίηση ανθρώπου και μάζας. Κανένας λογικός, μη αιμοδιψής άνθρωπος δεν επικροτεί τον τραυματισμό του ανθρώπου - αστυνομικού όπως και φυσικά δεν μπαίνει σε διαδικασία να κάνει σύγκριση με την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου από το συνάδελφό του. Πρόκειται για δυο μη ανεξάρτητα, πλην όμως τελείως διαφορετικά γεγονότα. Στη μια περίπτωση έχουμε την κορύφωση μιας επαναλαμβανόμενης και διαρκούς βίας και κατάχρησης εξουσίας από τα άνω, ενώ στην άλλη ένα παντελώς αδικαιολόγητο χτύπημα από μια συγκεκριμένη ομάδα κουμπουροφόρων αγνώστων λοιπών στοιχείων, που το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να ταυτιστεί με οποιουσδήποτε εξεγερμένους διαδηλωτές, οποιασδήποτε απόχρωσης. Ενέργειες σαν κι αυτή το μόνο που εξυπηρετούνε είναι η προσπάθεια "θυματοποίησης" της αστυνομίας από κονδυλοφόρους και φασίστες που σε άριστη συνεργασία ανέλαβαν την αποχαύνωση της πλέμπας από τα χαζοκούτια. Δεν τα καταφέρνουν όμως. Ο αστυνομικός είναι θύμα. Η αστυνομία όχι. Η αστυνομία είναι ένας οργανωμένος κατασταλτικός μηχανισμός, που αφενός πουλάει νταβαντζηλίκι, εμπλεκόμενος σε κάθε είδους ποινικά κολάσιμη πράξη από αυτές που διατείνεται ότι μας προστατεύει, αφετέρου αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα ενός ληστρικού, στην ουσία του βαθειά αντιδημοκρατικού και ανελεύθερου κράτους, με σκοπό την τρομοκράτηση και την εν τη γενέση κατάπνιξη κάθε αντίδρασης από τα μη διαβρωμένα και υγιή κομμάτια της κοινωνίας μας. Και για του λόγου το αληθές το παρακάτω βίντεο από το πολύ καλό tvxs.gr. Δώστε βάση στη συγκλονιστική αλληλεγγύη του μαγαζάτορα(ναι, υπάρχουν και νοικοκυραίοι που είναι πρώτα άνθρωποι και μετά ιδιοκτήτες) και του δασκάλου.
Μετά από αυτό ο μοναδικός χαιρετισμός που έχω να προσφέρω είναι:
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008
ΠΡΟΒΑΤΟΚΑΤΣΙΕΣ
Είναι τεράστια η διαφορά στο επίπεδο ενημέρωσης μεταξύ παραδοσιακού τύπου και διαδικτύου. Σιγά το νέο θα μου πείτε, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η προπαγάνδα έχει ξεπεράσει κάθε όριο, καθώς τα γεγονότα δεν είναι καθόλου διφορούμενα, ηθικά ή άλλα διλήμματα απλά δεν υπάρχουν. Μπάτσοι σκοτώνουν ένα παιδί. Τόσο απλό και τόσο αποτρόπαιο και φρικτό, που παραπάνω ανάλυση δεν παίρνει. Τώρα για να διαστρεβλώσει κάποιος αυτή την απλή πραγματικότητα, είτε αυτός λέγεται κανάλι είτε λέγεται δικηγόρος χρειάζεται ένα και μόνο πράγμα. Τεράστιο θράσος. Και όσον αφορά το δικηγόρο τα πράγματα είναι εύκολα. Βρέθηκε ο ειδικός. Θρασίμι από τα λίγα. Όσον αφορά όμως την προβολή της υπόθεσης από τα μέσα χρειαζόταν λίγη γκεμπελική μαστοριά.
Αν κάνουμε μια αναγωγή των γεγονότων σε επίπεδο δημοσκοπήσεων (όρος που για τον περισσότερο κόσμο δε σημαίνει απολύτως τίποτα αλλά για τα κανάλια σημαίνει τα πάντα), θα διαπιστώσουμε ότι σε μια σύγκριση των μπάτσων με τους διαδηλωτές-κουκουλοφόρους (έννοιες ταυτόσημες στη σύγχρονη τηλεοπτική γλώσσα) οι μπάτσοι υπό τις παρούσες συνθήκες δε θα τράβαγαν μία (θα συγκέντρωναν πολλές αρνητικές γνώμες το λένε αυτό). Χρειαζόταν λοιπόν ένας τρίτος πόλος, οι καταστηματάρχες (μεσαίος χώρος αν προτιμάτε). Έλα όμως που οι επιθέσεις κουκουλοφόρων κατά κανόνα επικεντρώνονται σε μπάτσους, τράπεζες (περισσότερες αρνητικές γνώμες και από τους μπάτσους) και πολυτελή αυτοκίνητα (από πίτα που δεν τρως τι σε μέλει κι αν καεί). Έτσι λοιπόν οι επιθέσεις στα μαγαζιά ανθρώπων που το "κοινό" θα ταυτιζόταν μαζί τους και θα άμβλυναν επικοινωνιακά την εικόνα των οργισμένων διαδηλωτών χρειαζόταν μια κάποια βοήθεια. Αυτά δεν είναι πράγματα καινούρια ούτε για τη χώρα μας ούτε για την εποχή μας. Η αστυνομία ξέρει από αυτά. Που όμως βασίστηκαν και δεν ανησύχησαν ότι θα γίνουν ρόμπα; Στις εξαίρετες ικανότητες της ΕΛ.ΑΣ. και στη διακριτικότητα και ευφυΐα των οργάνων τις; Μάλλον όχι.
Βασίστηκαν στην κάλυψη από τα ΜΜΕ όπως τόσες φορές στο παρελθόν. Και την είχαν απλόχερη. Και το είδαμε. Ο θρήνος (δικαιολογημένος φυσικά) του ανθρώπου που έπαθε χοντρή ζημιά και στη χειρότερη εποχή, μεθοδικά και ύπουλα κάλυψε το θρήνο των ανθρώπων, που έχασαν από μια δολοφονική ενέργεια ένα παιδί και δεν βγήκαν στα κανάλια να διασυρθούν από τα κάθε είδους αθύρματα που ευδοκιμούν εκεί. Και το να είσαι αξιοπρεπής στην τηλεοπτική γλώσσα ισοδυναμεί με ανυπαρξία. Αν δεν σπαράζεις live το κλάμα σου δεν έχει αξία, δεν είναι εμπορεύσιμο. Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτονται οι διαμορφωτές συνειδήσεων από τις γραφειάρες τους στα κανάλια.
Οι καιροί όμως αλλάζουν και η ενημέρωση βρίσκει μέσω του διαδικτύου εναλακτικές διαδρομές. Τα ντοκουμέντα πια δεν πνίγονται τόσο εύκολα. Οι προβοκάτορες ξεβρακώνονται. Απολαύστε τους.
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Η πλατεία ήταν γεμάτη...
Πλατεία Εξαρχείων Κυριακή βράδυ. Σκηνικό σύρραξης. Νιώθω σαν να μπήκα στις ειδήσεις αλλά μάλλον μπήκα στην πραγματικότητα. Δεν μπορούσα να κάτσω σπίτι. Οι ανταποκρίσεις των ταμπουρωμένων πίσω από τα ΜΑΤ ρεπόρτερ και οι απόψεις του Κύρτσου και του Χατζηνικολάου δε με αφορούν καθόλου, πόσω μάλλον των λαοτιανών καρναβαλιστών. Ήρθα με τα πόδια. Ένα παράξενο μείγμα δακρυγόνου, οργής και Χριστουγέννων επικρατεί στην ατμόσφαιρα. Ο "Κάβουρας" ανοιχτός. Το ίδιο και το "Διπλό" και το παρακείμενο προποτζίδικο. Διαστήματα ανήσυχης ηρεμίας εναλλάσσονται με συγκρούσεις με τους μπάτσους χωρίς νικητές και χαμένους. Φλεγόμενοι κάδοι και πέτρες παντού. Πρίν έρθω κάποιος στην τηλεόραση αναρρωτιώτανε πως βρέθηκαν τόσες πέτρες στο κέντρο της Αθήνας. Μάλλον δε θα είχε προσέξει πως η πόλη μας είναι φτιαγμένη από τσιμέντο.
Τι κάνω εδώ; Δεν νομίζω να πετάξω πέτρα σε κανέναν, αλλά δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται σε ιδεολογικούς λόγους ή αν δεν εμπιστεύομαι το σημάδι μου και φοβάμαι μην ανοίξω κανένα φίλιο κεφάλι. Μήπως είμαι ένας μικροαστός τουρίστας που ήρθε να κάνει επαναστατική αναψυχή; Αν είμαι, κάτι που αρνούμαι αλλά δεν ξέρω αν έχω δίκιο, τότε δεν είμαι ο μόνος. Είμαι εδώ για να προσθέσω ένα ακόμα άτομο στο πλήθος των ανθρώπων που η αγανάκτηση για τον άδικο θάνατο έφερε στους δρόμους. Καμιά καθοδήγηση, καμιά υποκίνηση. Το καύσιμο χυνόταν για μήνες (ίσως και χρόνια) στους δρόμους και μια σπίθα ήταν αρκετή. Η κοινωνία ενάντια στο κράτος, το κράτος ενάντια στην κοινωνία. Δεν είμαι εδώ για να κάψω τα μαγαζιά των "νοικοκυραίων", δεν είμαι καν εδώ για να ρίξω πέτρες στους μπάτσους. Είμαι εδώ για να μην είμαι στον καναπέ. Είναι η μικρή, προσωπική μου πράξη αντίδρασης. Είναι κάτι και πάντα το κάτι είναι λίγο περισσότερο από το τίποτα.
Η Αθήνα φλέγεται. Οι μπάτσοι με μια δυναμική κίνηση καταλαμβάνουν την πλατεία. Σκορπίζουμε μέσα σε ένα σύννεφο δακρυγόνων. Δεν βλέπω και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Βαδίζω γρήγορα προς πιο ανοιχτά σημεία. Ο ιδρώτας στο μέτωπό μου καίει. Τυπικά δεν έχω κάνει κάτι παράνομο αλλά αυτό λίγη σημασία έχει τώρα. Δεν είμαι στον καναπέ μου και αυτό με κάνει εχθρό του κράτους. Αν με πιάσουν κινδυνεύω. Μετά από κάποιες κινήσεις τακτικής στα γύρω στενά επιστρέφουμε στην πλατεία. Οι αναμμένοι κάδοι προσφέρουν κάποια ανακούφιση στα δακρυσμένα μάτια. Τα καμμένα σκουπίδια μυρίζουν ευχάριστα κάτι τέτοιες ώρες.
Δεν πιστεύω στην τυφλή καταστροφή αντικειμένων και κτιρίων και σίγουρα αν είχα μαγαζί δε θα ήθελα να καιγόταν. Καταλαβαίνω τη συντριβή των καταστηματαρχών, αρνούμαι όμως να δεχτώ τη χρησιμοποίηση της απόγνωσης λίγων σαν μέσο καταστολής της αγανάκτησης των πολλών. Πιστεύω πως χωρίς δυναμική αντίδραση, έστω και βάνδαλη, έστω και ανώριμη, η ανοχή της κοινωνίας μας θα νομιμοποιούσε εγκλήματα σαν τη δολοφονία του παιδιού. Και αυτό θα ήταν ακόμα μια ήττα από τις πολλές.
Επιστρέφω τώρα σπίτι στον καναπέ μου. Τα δακρυγόνα μου έκαψαν τα μάτια αλλά τουλάχιστον η τηλεόραση δε μου έκαψε το μυαλό. Θα επιστρέψω στο δρόμο. Δεν τελειώσαμε ακόμα...
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Όχι στο Όνομά μας
“Είναι απαράδεκτη η κατάσταση στις ελληνικές φυλακές. Είναι κύριο θέμα η ριζική αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος”.
“Είμαστε άνθρωποι – κρατούμενοι. Άνθρωποι, λέω”
- Βαγγέλης Πάλλης, Κρατούμενος, 9/11/08
Από τις τρεις Νοεμβρίου μία εκκωφαντική κραυγή συνταράσσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας. Από τις τρεις Νοεμβρίου σύσσωμοι οι κρατούμενοι όλης της χώρας κατεβαίνουν σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο : τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Απέναντί τους αντιμετωπίζουν την εκκωφαντική σιωπή των κραταιών ΜΜΕ και την παντελή αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας. Σε αυτές τις πρακτικές όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ.
Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη και μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο με τη σκληρή γλώσσα των μαθηματικών. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168% (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων. Αν η ποιότητα μίας Δημοκρατίας κρίνεται από τις φυλακές της, τότε η Δημοκρατία μας ασθμαίνει. Αν η τιμώρηση παραβατικών συμπεριφορών με εγκλεισμό γίνεται από το κράτος στο όνομα της κοινωνίας, τότε για την κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είμαστε όλοι υπόλογοι, με συντριπτικές όμως ευθύνες να αναλογούν στην κρατική μηχανή. Σε αυτή την πραγματικότητα όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.
Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται από επίσημους φορείς για τις Ελληνικές φυλακές σκιαγραφούν εικόνα κολαστηρίων. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (2007) διαπιστώνει βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση και απειλές κατά της ζωής κρατουμένων, σειρά παραβιάσεων αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης, ελλείμματα στη διερεύνηση και τιμωρία των ενόχων, αποσιώπηση περιστατικών βίας με την συμπαιγνία ιατρών και φυλάκων, απαράδεκτες συνθήκες ιατρικής περίθαλψης και ιατρικού ελέγχου στους κρατούμενους κλπ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει εκδώσει σειρά καταδικαστικών για την Ελλάδα αποφάσεων που αφορούν κακομεταχείριση ή/και παραβιάσεις άλλων δικαιωμάτων κρατουμένων από σωφρονιστικές αρχές. Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχει πάρει απόφαση - καταπέλτη για τα κακώς κείμενα στις φυλακές, προτείνοντας άμεσες δράσεις για την επίλυση τους. Ο Συνήγορος του Πολίτη διαμαρτύρεται για την παντελή έλλειψη συνεργασίας των αρμόδιων κρατικών φορεών μαζί του, λόγω της οποίας έχει ουσιαστικά απαγορευτεί η είσοδός του στις φυλακές της χώρας τα τελευταία δύο χρόνια. Οι δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία, και πολλοί πολιτικοί/κοινωνικοί φορείς καταγγέλλουν την απαράδεκτη κατάσταση και ζητούν ευρύτερη συνεργασία για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Αν ανθρώπινα είναι τα δικαιώματα που πρέπει να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο ον, κάθε στέρησή τους στις Ελληνικές φυλακές αποτελεί ανοιχτή πληγή για την κοινωνία μας. Σε αυτή την κατάσταση όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαντούμε ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ.
Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Είχε προηγηθεί έσχατη έκκλησή τους προ μηνός προς τους ιθύνοντες να ενσκήψουν στο πρόβλημα, καθώς δεν πήγαινε άλλο. Για να λύσουν την απεργία πείνας ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων. Απέναντι στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων η πολιτική ηγεσία εξαντλεί τη δράση της σε αδιαφορία, υποσχέσεις και καταστολή των κινημάτων τους. Τυχόν αδιαφορία και αναλγησία της πολιτικής ηγεσίας όμως και σε αυτή τη φάση θα σημαίνει νεκρούς απεργούς πείνας. Στη μετωπική λοιπόν σύγκρουση που επιλέγουν οι κρατούμενοι της χώρας για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνως αυτονόητων δε μπορούμε να μένουμε απαθείς σταυρώνοντας τα χέρια και περιμένοντας τις ειδήσεις των θανάτων από τις απεργίες πείνας αλλά θα σταθούμε αλληλέγγυοι. Αν η περιφρούρηση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλουν την επαγρύπνιση όλων μας, τώρα είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε θέση όλοι απέναντι στο πρόβλημα χωρίς αδιαφορίες και υπεκφυγές.
Απέναντι στην τεταμένη κατάσταση στις φυλακές όλης της χώρας όσοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο καθιστούμε την πολιτική ηγεσία απολύτως υπεύθυνη για ό,τι συμβεί και απαιτούμε άμεσα την τόσο θεσμική όσο και στην πράξη ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
