3 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ...

Αρπάζοντας τη σκυτάλη από το φίλο blogouli παρουσιάζω σήμερα μια μουσική ανάρτηση με τραγούδια που αγαπήσαμε πριν 10 χρόνια, το έτος Κυρίου 1998 (πάνω - κάτω) δηλαδή. Τη βρίσκω πολύ συμπαθητική ιδέα και προτείνω να κάνουμε και αντίστοιχο παιχνίδι με 20 ή και 30 χρόνια πριν (για τα 30 εγώ μπορώ να βάλω κάτι ωραία νανουρίσματα που θυμάμαι, ενώ για τα 20 τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα) . Σαν ακοινώνητος που είμαι δεν καλώ κανέναν προσωπικά να πάρει από μένα τη σκυτάλη, αλλά σε όποιον αναγνώστη τον ιντριγκάρει η ιδέα, έχω να πω go for it.

Τα τραγούδια που διάλεξα δεν έχουν κανένα κοινό (πέρα από τη δεκαετία ωρίμανσής τους), αφενός για λόγους βιοποικιλότητας και αφετέρου γιατί το καθένα από αυτά ακουμπάει κάποιες από τις ευαίσθητες χορδές μου (έχω πολλές χορδές, σαν τις άρπες). Αν κάτι είναι παρήγορο σε αυτή την ιστορία είναι πως τα τραγούδια αυτά ακούγονται σαν να γραφτήκαν χθες, κάτι που μπορεί να σημαίνει είτε πως δεν ξέρω να μετράω, είτε πως μια δεκαετία δεν είναι και κάνα μεγάλο διάστημα, οπότε να μην αγχώνομαι πως με πήραν δα και τα χρόνια.

Αρκετά όμως με τον αυτοσαρκασμό, το λόγο έχει η μουσική.



1. PLACEBO - EVERY YOU EVERY ME





Sucker love is heaven sent.
You pucker up, our passion's spent.
My hearts a tart, your body's rent.
My body's broken, yours is bent.

Carve your name into my arm.
Instead of stressed, I lie here charmed.
Cuz there's nothing else to do,
Every me and every you.

Sucker love, a box I choose.
No other box I choose to use.
Another love I would abuse,
No circumstances could excuse.

In the shape of things to come.
Too much poison come undone.
Cuz there's nothing else to do,
Every me and every you.
Every me and every you,
Every Me...he

Sucker love is known to swing.
Prone to cling and waste these things.
Pucker up for heavens sake.
There's never been so much at stake.

I serve my head up on a plate.
It's only comfort, calling late.
Cuz there's nothing else to do,
Every me and every you.
Every me and every you,
Every Me...he

Every me and every you,
Every Me...he

Like the naked leads the blind.
I know I'm selfish, I'm unkind.
Sucker love I always find,
Someone to bruise and leave behind.

All alone in space and time.
There's nothing here but what here's mine.
Something borrowed, something blue.
Every me and every you.
Every me and every you,
Every Me...he

Every me and every you,
Every Me...he [x4]



2. ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ - ΕΚΕΙΝΗ






3. MANU CHAO - CLANDESTINO







Solo voy con mi pena
Sola va mi condena
Correr es mi destino
Para burlar la ley
Perdido en el corazn
De la grande Babylon
Me dicen el clandestino
Por no llevar papel

Pa' una ciudad del norte
Yo me fui a trabajar
Mi vida la dej
Entre Ceuta y Gibraltar
Soy una raya en el mar
Fantasma en la ciudad
Mi vida va prohibida
Dice la autoridad

Solo voy con mi pena
Sola va mi condena
Correr es mi destino
Por no llevar papel
Perdido en el corazn
De la grande Babylon
Me dicen el clandestino
Yo soy el quiebra ley

Mano Negra clandestina
Peruano clandestino
Africano clandestino
Marijuana illegal

Solo voy con mi pena
Sola va mi condena
Correr es mi destino
Para burlar la ley
Perdido en el corazn
De la grande Babylon
Me dicen el clandestino
Por no llevar papel

Argelino, Clandestino!
Nigeriano, Clandestino!
Boliviano, Clandestino!
Mano Negra, Ilegal!

-------------------------------

(english Translation)


Alone I go with my sorrow
Alone goes my sentence
To run is my destiny
To escape the law
Lost in the heart of the great Babylon
They call me
clandestine
For not having any papers

To a city of the north
I went to work
I left my life
Between Ceuta and
Gibraltar
I’m a line in the sea
A ghost in the city
My life is forbidden
So says the authority

Alone I go with my sorrow
Alone goes my sentence
To run is my destiny
For having no papers
Lost in the heart
Of the great Babylon
They call me clandestine
I’m the lawbreaker

Black Hand clandestine
Peruvian clandestine
African clandestine
Marihuana illegal

Alone I go with my sorrow
Alone goes my sentence
To run is my destiny
To escape the law
Lost in the heart of the great Babylon
They call me
clandestine
For not having any papers

Algerian, Clandestine
Nigerian, Clandestine
Bolivian, Clandestine
Black Hand, Illegal

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥ ΦΟΡΟΦΥΓΑ

Οκ, ομολογώ το κρίμα μου και διαθέτω τα στοιχεία σε όποιον θέλει να με πάει στον εισαγγελέα. (ώστε να χυθεί άπλετο φως και να φτάσει η αλήθεια στο κόκκαλο, ξέρετε τώρα...) Δεν μπορούσα όμως να το κρατάω άλλο μέσα μου. Χρόνια τώρα ζούσα σε μια κατάσταση άρνησης και ακούγοντας τον Αλογοσκούφη να επικηρύσσει τους ομοίους μου, ένιωθα σαν να μη με αφορά το θέμα. Μέχρι που η συνειδητοποίηση με βάρεσε κατακέφαλα και σε κατάσταση έκστασης αντιλήφθηκα πως η φοροδιαφυγή δεν οφείλεται σε πλοκαμοφόρους λογιστές μεγάλων εταιριών ή σε απρόσωπους μεγαλοδιευθυντές, σαν τον κακό στον αστυνόμο σαΐνη, όπως μέχρι τώρα πίστευα. Αλλά οφείλεται σε κάτι ρεμάλια σαν εμένα και κάτι άλλους (ναι, ναι σε κάποιους από σας που διαβάζουν αυτές τις γραμμές αναφέρομαι - μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε - έχω ράμματα για τη γούνα σας και αν με πιέσουν θα μιλήσω) που η λογιστική μας διαχείριση υπονομεύει την κοινωνία, και σαπίζει τα θεμέλια του συστήματος (χμ, αυτό το τελευταίο δεν ακούγεται τόσο κακό, αλλά ας μη ξεφύγω). Δεν άντεξα άλλο κάτω από το βάρος των πράξεων μου σε συνδυασμό πάντα με το γεγονός πως κάποτε ήμουν καλό παιδί ξέρετε.

Αλλά δε σας είπα ακόμα ένα γεγονός που με εξώθησε στο να αλλαξοπιστήσω και να μετανοήσω βαθιά για τα κρίματά μου. Τις προάλλες καθώς περπατούσα με μια συνάδελφο, αυτή μπήκε σε ένα μαγαζί να αγοράσει κάτι ενώ εγώ περίμενα απέξω. Αν και η συνάδελφος ζήτησε να μην της κόψουν απόδειξη, η ταμίας έντρομη της έγνεψε διακριτικά προς το μέρος μου και της ψιθύρισε "δεν μπορώ να μην κόψω. τον βλέπεις αυτόν εκεί έξω;" Καταλαβαίνετε τι σοκ ήταν αυτό για μένα! Με πέρασε για Ράμπο της εφορίας! Όχι καλή μου κυρία. Εγώ δεν είμαι Ράμπο. Είμαι ο κακός σοβιετικός συνταγματάρχης και ντρέπομαι πια για αυτό.

Για αυτό αποφάσισα σαν άλλος Ροντιόν Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικοφ να παραδοθώ μέσω αυτού εδώ του ιστολογίου, μην αντέχοντας άλλο τον εαυτό μου. Μέσω της υποχθόνιας δραστηριότητάς μου κατάφερα να μην ανήκω στη γενιά των 700 ευρώ ως όφειλα σαν 30άρης απόφοιτος ΑΕΙ που είμαι (γιατί να μην το παινευτώ;) και για αυτό ζητάω συγνώμη. Κατάφερα να ξεγελάσω την εφορία και τον παγκοσμίως διάσημο για την αποτελεσματικότητά του κρατικό μηχανισμό, κάνοντάς τους να πιστέψουν πως μπορώ να επιβιώσω με αυτά που φαίνονται στα βιβλία μου και για αυτό ζητάω συγνώμη. Κατάφερα να μην χρησιμοποιώ τις πιστωτικές κάρτες που οι ακέραιοι άνθρωποι των τραπεζών αφειδώς μου παραχωρούσαν (από φιλευσπλαχνία προφανώς, γιατί άλλο;) και να ξεχρεώσω το δάνειο του αυτοκινήτου μου και για αυτό ζητάω συγνώμη. Κατάφερα να έχω λίγα λεφτά σε λογαριασμούς όταν τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε και οι περισσότεροι συμπατριώτες μου χρωστάνε και τα βρακιά που φοράνε και για αυτό ζητάω συγνώμη. Φτύστε με. Μου αξίζει.

Αλλά άλλαξα. Μετανόησα και τάσσομαι στο πλευρό των διαχειριστών της κοινωνίας μας κι ας τους κατηγορούν πολλοί πως ζούνε σε γυάλα. Γιατί προφανώς όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι διεφθαρμένοι σαν κι εμένα. Γιατί σίγουρα όσοι ανήκουν στη γενιά των 700 ευρώ και είναι πάνω από τριάντα ή λένε ψέμματα και είναι αποβράσματα σαν κι εμένα ή είναι αντιπαραγωγικοί για την κοινωνία οπότε τους αξίζει να πεθάνουν από την πείνα. Γιατί κανένας εργοδότης (από αυτούς που μας δίνουν ψωμί να φάμε ρε!) δε θα δίσταζε στιγμή να παραδεχτεί εγγράφως ένα αδίκημα προκειμένου να φοροαπαλλάξει τον υπάλληλό του. Και τέλως γιατί ξέρω τώρα πως με τα λεφτά αυτά που με δόλο έκρυψα θα γινόντουσαν υπερσύγχρονα νοσοκομεία, δωρεάν και ασυναγώνιστη δημόσια παιδεία, νέοι ασφαλείς αυτοκινητόδρομοι σε όλη τη χώρα,το μετρό θα έφτανε στο Σούνιο και θα είχε αεροδρόμιο ακόμα και η Γαύδος (γιατί δηλαδή; τι θα γινόντουσαν; Ολυμπιακοί αγώνες και γιουροβίζιον; αυτά είναι γελοιότητες). Άλλα όχι. Όλα αυτά δε θα γίνουν. Εξαιτίας μου. Και αυτό δεν το αντέχω. Και ομολογώ.

Ακούω τις σειρήνες που πλησιάζουν... Αλλά είμαι ήρεμος... Αισθάνομαι σαν να εξαγνίστηκα.

Αν αργήσω να απαντήσω στα σχόλιά σας, θα είναι γιατί εξαιτίας της φοροδιαφυγής μου το Υπουργείο Διακαιοσύνης δεν βρήκε τα κονδύλια για να στήσει netcafe στη φυλακή, παρά την αναγνωρισμένη ευαισθησία του σε θέματα ψυχαγωγίας των κρατουμένων.

Παρακαλώ για την κατανόησή σας.