...ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τετάρτη 30 Απριλίου 2008
Πέμπτη 24 Απριλίου 2008
3 ΤΑΙΝΙΕΣ SUPER CHRIST
Βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Βδομάδας και αν δεν θέλετε να ματαξαναδείτε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ και τον Μπεν Χουρ, η πρόταση του ιστολογίου αποτελείται από τρεις ταινίες στο πνεύμα των ημερών. Και οι τρεις έχουν ελάχιστη ως καθόλου προβολή από τα ελληνικά κανάλια αν και η κάθε μία από αυτές είναι αριστούργημα στο είδος της. Οι λόγοι που αυτές οι ταινίες δεν προβάλλονται είναι απόλυτα λογικοί, αν αναλογιστεί κανείς ότι στη σύγχρονη τηλεοπτική δημοκρατία μας οι αγιατολάδες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης εξακολουθούν να έχουν τεράστια εξουσία και επιρροή. Επειδή όμως φτάσαμε, έστω και κουβαλώντας ρασοφόρα απομεινάρια του μεσαίωνα, στην εποχή του γρήγορου ίντερνετ, μπορούμε να απολαύσουμε τις "Αντίχριστες" ταινίες που θέλουμε, όταν το θέλουμε και χωρίς να περιμένουμε να αξιωθεί κάποιο κανάλι να πάει κόντρα στο θεοκρατικό οικονομικό κολοσσό που λέγεται Εκκλησία της Ελλάδος. Ας τις δούμε:
Ταινία 1η: Life of Brian (1979)
Πρόκειται για την σπαρταριστή κωμωδία των Monty Pythons στην οποία παρακολουθούμε την ιστορία του Μπράιαν Κοέν που διαδραματίζεται παράλληλα με τη ζωή του Χριστού και στην οποία μπλέκονται ζητήματα τόσο θρησκευτικού όσο και κοινωνικού χαρακτήρα δημιουργώντας απίθανες καταστάσεις. Το ανελέητο αγγλικό χιούμορ των Monty Pythons κερδίζει κάθε καλοπροαίρετο θεατή και παρά τα χρόνια που πέρασαν η ταινία παραμένει επίκαιρη. Δώστε βάση στην πολυδιάσπαση της αριστεράς μέσα από τις οργανώσεις των ζηλωτών! Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Αγαπημένες σκηνές:
Ταινία 2η: Jesus Christ Superstar (1973)
Η κινηματογραφική μεταφορά της Ροκ Όπερας του Andrew Lloyd Webber στην οποία βλέπουμε τις τελευταίες μέρες του Χριστού μέσα από την ματιά του Ιούδα πολύ πριν τα Απόκρυφα Ευαγγέλια γίνουν μόδα. Ότι και να πει κανείς για τη μουσική και τους στίχους είναι λίγο. Δε θα το τολμήσω καν. Η κριτική στη θρησκεία είναι και σε αυτή την παραγωγή έντονη. Στο ρόλο του Ιούδα ο μακαρίτης Carl Anderson είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Αγαπημένες σκηνές:
My mind is clearer now
At last
All too well
I can see
Where we all
Soon will be
If you strip away
The myth
From the man
You will see
Where we all
Soon will be
Jesus!
You've started to believe
The things they say of you
You really do believe
This talk of God is true
And all the good you've done
Will soon be swept away
You've begun to matter more
Than the things you say
Listen Jesus
I don't like what I see
All I ask is that you listen to me
And remember
I've been your right hand man all along
You have set them all on fire
They think they've found the new Messiah
And they'll hurt you when they find they're wrong
I remember when this whole thing began
No talk of God then, we called you a man
And believe me
My admiration for you hasn't died
But every word you say today
Gets twisted 'round some other way
And they'll hurt you if they think you've lied
Nazareth's most famous son
Should have stayed a great unknown
Like his father carving wood
He'd have made good
Tables, chairs and oaken chests
Would have suited Jesus best
He'd have caused nobody harm
No one alarm
Listen Jesus, do you care for your race?
Don't you see we must keep in our place?
We are occupied
Have you forgotten how put down we are?
I am frightened by the crowd
For we are getting much too loud
And they'll crush us if we go too far
If we go too far
Listen Jesus to the warning I give
Please remember that I want us to live
But it's sad to see our chances weakening with ev'ry hour
All your followers are blind
Too much heaven on their minds
It was beautiful, but now it's sour
Yes it's all gone sour
Ah --- ah ah ah --- ah
God Jesus, it's all gone sour
Listen Jesus to the warning I give
Please remember that I want us to live
So come on, come on, listen to me.
Ah --- ah
Come on, listen, listen to me.
Come on and listen to me.
Ah --- ah
Ταινία 3η: The Last Temptation of Christ (1988)
Η κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Νίκου Καζαντζάκη είναι χωρίς αμφιβολία το απόλυτο Ταμπού της ελληνικής τηλεόρασης! Μια οσκαρική ταινία (σκηνοθεσίας στον Μάρτιν Σκορσέζε), βασιζόμενη σε μυθιστόρημα κορυφαίου Έλληνα συγγραφέα, με διάσημους πρωταγωνιστές, που ΠΟΤΕ δεν παίχτηκε σε ελληνικό κανάλι! Μόνο το Star είχε τολμήσει να προβάλει ένα τραίηλερ κάποτε, η προβολή όμως ακυρώθηκε.Και πως να παιχτεί όταν σύσσωμο το παπαδαριό είχε πάρει τους δρόμους για να αποτρέψει την προβολή της στους κινηματογράφους. Το σεξ προφανώς είναι κακό και ειδικά όταν συνδυάζεται με τον Χριστό είναι ΣΑΤΑΝΙΚΟ! Και μιλάμε για το παπαδαριό που είχε αφορίσει τον Καζαντζάκη (πολύ πριν ο Dan Brown βγάλει το ξέπλυμά του), έναν άνθρωπο που εύκολα διαπιστώνει όποιος διαβάζει τα έργα του πως έχει βαθιά και ακλόνητη θρησκευτική πίστη. Και μιας και μιλάμε για πίστη να εξομολογηθώ την αμαρτία μου! Αυτή την ταινία δεν την έχω δει οπότε δεν ακολουθούν αγαπημένες σκηνές. Όπως είπαμε όμως οι γρήγορες συνδέσεις είναι γεγονός, οπότε το the_last_temptation_of_christ.avi υπάρχει ήδη στον σκληρό μου και είναι ότι πρέπει για το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Κάντε κι εσείς την επιλογή ανάμεσα σε Τελευταίο Πειρασμό και Μπεν Χουρ και απολαύστε μια εναλλακτική Μεγάλη Βδομάδα! Πληροφορίες για την ταινία εδώ.
Ταινία 1η: Life of Brian (1979)
Πρόκειται για την σπαρταριστή κωμωδία των Monty Pythons στην οποία παρακολουθούμε την ιστορία του Μπράιαν Κοέν που διαδραματίζεται παράλληλα με τη ζωή του Χριστού και στην οποία μπλέκονται ζητήματα τόσο θρησκευτικού όσο και κοινωνικού χαρακτήρα δημιουργώντας απίθανες καταστάσεις. Το ανελέητο αγγλικό χιούμορ των Monty Pythons κερδίζει κάθε καλοπροαίρετο θεατή και παρά τα χρόνια που πέρασαν η ταινία παραμένει επίκαιρη. Δώστε βάση στην πολυδιάσπαση της αριστεράς μέσα από τις οργανώσεις των ζηλωτών! Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Αγαπημένες σκηνές:
- ROMANES EUNT DOMUS
- HE IS THE MESSIAH!
Ταινία 2η: Jesus Christ Superstar (1973)
Η κινηματογραφική μεταφορά της Ροκ Όπερας του Andrew Lloyd Webber στην οποία βλέπουμε τις τελευταίες μέρες του Χριστού μέσα από την ματιά του Ιούδα πολύ πριν τα Απόκρυφα Ευαγγέλια γίνουν μόδα. Ότι και να πει κανείς για τη μουσική και τους στίχους είναι λίγο. Δε θα το τολμήσω καν. Η κριτική στη θρησκεία είναι και σε αυτή την παραγωγή έντονη. Στο ρόλο του Ιούδα ο μακαρίτης Carl Anderson είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ.Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Αγαπημένες σκηνές:
- To much heaven on their minds
My mind is clearer now
At last
All too well
I can see
Where we all
Soon will be
If you strip away
The myth
From the man
You will see
Where we all
Soon will be
Jesus!
You've started to believe
The things they say of you
You really do believe
This talk of God is true
And all the good you've done
Will soon be swept away
You've begun to matter more
Than the things you say
Listen Jesus
I don't like what I see
All I ask is that you listen to me
And remember
I've been your right hand man all along
You have set them all on fire
They think they've found the new Messiah
And they'll hurt you when they find they're wrong
I remember when this whole thing began
No talk of God then, we called you a man
And believe me
My admiration for you hasn't died
But every word you say today
Gets twisted 'round some other way
And they'll hurt you if they think you've lied
Nazareth's most famous son
Should have stayed a great unknown
Like his father carving wood
He'd have made good
Tables, chairs and oaken chests
Would have suited Jesus best
He'd have caused nobody harm
No one alarm
Listen Jesus, do you care for your race?
Don't you see we must keep in our place?
We are occupied
Have you forgotten how put down we are?
I am frightened by the crowd
For we are getting much too loud
And they'll crush us if we go too far
If we go too far
Listen Jesus to the warning I give
Please remember that I want us to live
But it's sad to see our chances weakening with ev'ry hour
All your followers are blind
Too much heaven on their minds
It was beautiful, but now it's sour
Yes it's all gone sour
Ah --- ah ah ah --- ah
God Jesus, it's all gone sour
Listen Jesus to the warning I give
Please remember that I want us to live
So come on, come on, listen to me.
Ah --- ah
Come on, listen, listen to me.
Come on and listen to me.
Ah --- ah
- The Temple and the Leppers
Moneylenders and Merchants
Roll on up -- for my price is down
Come on in -- for the best in town
Take your pick of the finest wine
Lay your bets on this bird of mine
Name your price I got everything
Come and buy it's all going fast
Borrow cash on the finest terms
Hurry now while stocks still last
Jesus
My temple should be a house of prayer
But you have made it a den of thieves
Get up, get out
My time
Is almost through
Little left to do
After all
I've tried for three years
Seems like thirty
Seems like thirty
Crowd
See my eyes I can hardly see
See me stand I can hardly walk
I believe you can make me whole
See my tongue I can hardly talk
See my skin I'm a mass of blood
See my legs I can hardly stand
I believe you can make me well
See my purse I'm a poor, poor man
Will you touch, will you mend me Christ?
Won't you touch, will you heal me Christ?
Will you kiss, you can heal me Christ
Won't you kiss, won't you pay me Christ?
Jesus
Oh, there's too many of you, don't push me
Oh, there's too little of me, don't crowd me
Heal yourselves!
Roll on up -- for my price is down
Come on in -- for the best in town
Take your pick of the finest wine
Lay your bets on this bird of mine
Name your price I got everything
Come and buy it's all going fast
Borrow cash on the finest terms
Hurry now while stocks still last
Jesus
My temple should be a house of prayer
But you have made it a den of thieves
Get up, get out
My time
Is almost through
Little left to do
After all
I've tried for three years
Seems like thirty
Seems like thirty
Crowd
See my eyes I can hardly see
See me stand I can hardly walk
I believe you can make me whole
See my tongue I can hardly talk
See my skin I'm a mass of blood
See my legs I can hardly stand
I believe you can make me well
See my purse I'm a poor, poor man
Will you touch, will you mend me Christ?
Won't you touch, will you heal me Christ?
Will you kiss, you can heal me Christ
Won't you kiss, won't you pay me Christ?
Jesus
Oh, there's too many of you, don't push me
Oh, there's too little of me, don't crowd me
Heal yourselves!
Ταινία 3η: The Last Temptation of Christ (1988)
Η κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργήματος του Νίκου Καζαντζάκη είναι χωρίς αμφιβολία το απόλυτο Ταμπού της ελληνικής τηλεόρασης! Μια οσκαρική ταινία (σκηνοθεσίας στον Μάρτιν Σκορσέζε), βασιζόμενη σε μυθιστόρημα κορυφαίου Έλληνα συγγραφέα, με διάσημους πρωταγωνιστές, που ΠΟΤΕ δεν παίχτηκε σε ελληνικό κανάλι! Μόνο το Star είχε τολμήσει να προβάλει ένα τραίηλερ κάποτε, η προβολή όμως ακυρώθηκε.Και πως να παιχτεί όταν σύσσωμο το παπαδαριό είχε πάρει τους δρόμους για να αποτρέψει την προβολή της στους κινηματογράφους. Το σεξ προφανώς είναι κακό και ειδικά όταν συνδυάζεται με τον Χριστό είναι ΣΑΤΑΝΙΚΟ! Και μιλάμε για το παπαδαριό που είχε αφορίσει τον Καζαντζάκη (πολύ πριν ο Dan Brown βγάλει το ξέπλυμά του), έναν άνθρωπο που εύκολα διαπιστώνει όποιος διαβάζει τα έργα του πως έχει βαθιά και ακλόνητη θρησκευτική πίστη. Και μιας και μιλάμε για πίστη να εξομολογηθώ την αμαρτία μου! Αυτή την ταινία δεν την έχω δει οπότε δεν ακολουθούν αγαπημένες σκηνές. Όπως είπαμε όμως οι γρήγορες συνδέσεις είναι γεγονός, οπότε το the_last_temptation_of_christ.avi υπάρχει ήδη στον σκληρό μου και είναι ότι πρέπει για το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Κάντε κι εσείς την επιλογή ανάμεσα σε Τελευταίο Πειρασμό και Μπεν Χουρ και απολαύστε μια εναλλακτική Μεγάλη Βδομάδα! Πληροφορίες για την ταινία εδώ.
Σάββατο 5 Απριλίου 2008
ISOLATION (II)
...συνέχεια
"Τι ήταν αυτό;" επαναλάμβανε συνεχώς ο Σ. χωρίς να σταματά να πηγαινοέρχεται πέρα δώθε στον κήπο σαν δαιμονισμένος. "Τι σκατά ήταν αυτό;" Ανάσαινε με δυσκολία, ενώ το βλέμμα του εξερευνούσε το χώρο προσπαθώντας να εντοπίσει κάτι που θα έδινε στη φρικαλεότητα που μόλις είχε αντικρίσει μια σταθερά, αποδεικνύοντας πως η γυναίκα αυτή δεν εμφανίστηκε από το πουθενά για να ξαναγυρίσει πάλι εκεί. Τίποτα. Η φαντασία του; Αποτέλεσμα της πολυήμερης και διαρκούς παρακολούθησης οθονών σε συνδυασμό με τον κακό ύπνο που έκανε τελευταία; Παράνοια οφειλόμενη στον εγκλεισμό; Όχι! Αρνιόταν να πιστέψει ότι η τόσο ζωντανή σκηνή που μόλις είχε παρακολουθήσει υπήρξε μόνο στο κεφάλι του. "Υπάρχει σίγουρα κάποια εξήγηση." Είπε σχεδόν ψιθυριστά. Άρχισε να ψηλαφίζει τους μαντρότοιχους σίγουρος πως θα έβρισκε μια κρυφή πόρτα. Και πάλι τίποτα.
Το πρώτο φως της ημέρας τον βρήκε να κάθεται στο χορτάρι προσπαθώντας μάταια να βάλει σε κάποια τάξη τα γεγονότα στο μυαλό του χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Παρακολούθησε τον ουρανό να αλλάζει χρώματα πάνω από το κεφάλι του. Ήταν παράξενο αλλά ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε τον ουρανό από τότε που μπήκε στο δωμάτιο εδώ και ένα μήνα. Το θέαμα τον ηρέμησε κάπως και όταν τα αστέρια σβήστηκαν από το φως της αυγής αποφάσισε να μπει μέσα.
Άνοιξε τον υπολογιστή ψάχνοντας κάποιο μήνυμα από τους "έξω". Δεν υπήρχε τίποτα. Πετάχτηκε νευρικά μόλις ακούστηκε ένας ήχος, ο οποίος προς μεγάλη του ανακούφιση ήταν ο ήχος της ειδικής θυρίδας. Ήταν η ώρα του πρωινού. Το μόνο σίγουρο ήταν πως η όρεξή του είχε εξαφανιστεί εντελώς, ήταν όμως θέμα αυτοσυντήρησης να βάλει κάτι στο στόμα του. Άνοιξε τη θυρίδα και αυτό που είδε τον έκανε να βάλει τα χέρια του στο πρόσωπό του, ενώ τα γόνατά του λύγισαν από τον τρόμο. Στον άδειο δίσκο του φαγητού ένα ζευγάρι μάτια και 32 ολόλευκα δόντια σχημάτιζαν ένα χαμογελαστό πρόσωπο.
Ημέρα 32η
Ο Σ. σηκώθηκε από το κρεβάτι του χωρίς να έχει καταφέρει για ακόμα μία νύχτα να κάνει έναν αξιοπρεπή ύπνο. Πήγε στο μπάνιο και αντίκρισε στον καθρέφτη έναν αξύριστο νέο άντρα να τον κοιτά με κόκκινα μάτια και αισθάνθηκε μεγάλη θλίψη που είχε αφήσει τον εαυτό του να φτάσει σε αυτή την κατάσταση. Έριξε κρύο νερό στο πρόσωπό του και πήγε στον υπολογιστή. Έστειλε μήνυμα στους "έξω". "Θέλω να βγω. Παραιτούμαι από το γαμημένο το πείραμά σας. Δε θέλω δεκάρα. Θέλω μόνο να πάω σπίτι μου." Πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε έναν καφέ. Γυρνώντας, ένα καινούριο txt αρχείο είχε κάνει την εμφάνισή του στην επιφάνεια εργασίας. Το άνοιξε με λαχτάρα. "Δεν έχεις να πας πουθενά. Αυτό είναι το σπίτι σου τώρα." Ένιωσε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του. Είχε σχηματίσει στο μυαλό του τη θεωρία ότι το πραγματικό πείραμα ήταν να τον υποβάλουν σε τεχνικά κατασκευασμένη τρομοκρατία για να δουν πόσο θα αντέξει. Τώρα ήταν πλέον φανερό πως για λόγους άγνωστους στον ίδιο, τον είχαν απαγάγει! Ήταν καιρός να αφήσει στην άκρη της θεωρίες που αφορούσαν τα πως και τα γιατί και να συγκεντρώσει όλη τη σκέψη και την ενέργειά του σε έναν και μόνο στόχο. Έπρεπε να το σκάσει από εκεί μέσα.
Ημέρα 35η
Τρεις μέρες περάσαν από το τελευταίο μήνυμα των "έξω" και η πρόοδος που είχε κάνει στο θέμα της απόδρασής του ήταν μηδαμινή. Καταρχήν δεν είχε βρει ένα τρόπο να καλύψει τις κάμερες. Ήταν τοποθετημένες στις ακμές του ταβανιού με τους τοίχους και προστατεύονταν από άθραυστο τζάμι. Θα μπορούσε να τις καλύψει με κάποιο χαρτί αλλά δεν είχε σκεφτεί πως θα μπορούσε να στερεώσει το χαρτί σε αυτό το ύψος, καθώς δεν είχε ούτε ούτε κόλλα, ούτε ταινία, ούτε κάτι που θα έκανε για τη δουλειά. Εξάλλου κάτι τέτοιο θα γινόταν αμέσως αντιληπτό από τους "έξω". Βέβαια, σε μια έσχατη λύση θα μπορούσε με αυτό τον τρόπο να τους αναγκάσει να μπουν στο δωμάτιό του για να αποκαταστήσουν το πρόβλημα και να παλέψει σώμα με σώμα για την ελευθερία του. Αλλά εφόσον δεν γνώριζε ούτε τον αριθμό, ούτε της δυνατότητες των εχθρών του, κάτι τέτοιο δε μπορούσε να είναι η πρώτη του επιλογή. Επίσης, δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει κάποια πιθανή έξοδο διαφυγής. Εκτός από την πόρτα, η οποία φαινότανε πολύ ανθεκτική, η μόνη εναλλακτική ήταν οι μαντρότοιχοι. Και εκεί όμως υπήρχαν προβλήματα. Ήταν πολύ ψηλοί και λείοι για να μπορέσει να τους σκαρφαλώσει χωρίς βοήθεια και αν μετακινούσε έπιπλα από το σπίτι θα γινόταν αντιληπτός και θα έχανε πολύτιμο χρόνο μέχρι να τα μεταφέρει στον κήπο. Αλλά ακόμα και αν κατάφερνε να σκαρφαλώσει στον τοίχο κανείς δεν του εξασφάλιζε ότι θα μπορούσε να διαφύγει χωρίς να παγιδευτεί σε κάποιον άλλο χώρο του ιδρύματος. Η τρίτη λύση ήταν να φωνάξει για βοήθεια αλλά την είχε απορρίψει αμέσως, αφενός γιατί ήταν σίγουρος πως οι "έξω" θα είχαν φροντίσει να είναι πλήρως απομακρυσμένος ο χώρος από περαστικούς και αφετέρου γιατί δεν ήθελε να τους δώσει την ικανοποίηση να τον βλέπουν από τις κάμερες να ουρλιάζει με απόγνωση. Πάντως μέχρι να καταλήξει σε μια λύση αποφάσισε να προσπαθήσει να αποσπάσει όσες πληροφορίες μπορούσε από τους "έξω". Μέχρι στιγμής, αν και ιδιαίτερα λακωνικοί έδειχναν να θέλουν να επικοινωνούν μαζί του. Πήγε λοιπόν στον υπολογιστή και έστειλε την ερώτηση. "Γιατί με κρατάτε εδώ;"
Ημέρα 37η
Καμιά απάντηση δεν είχε έρθει εδώ και δυο μέρες. Και λογικό ήταν. Για όποιο λόγο και να τον κρατούσαν δεν θα του τον αποκάλυπταν. Τότε αποφάσισε να κάνει άλλη μια ερώτηση. "Ποια ήταν αυτή η γυναίκα; Τι της κάνατε;" Αυτή τη φορά μετά από μισή ώρα ήρθε η απάντηση. "Ήταν η ένοικος του δωματίου 2. Δεν τις κάναμε τίποτα. Μόνη της έκανε ότι έκανε στον εαυτό της. Ανυπομονούμε να δούμε τι θα κάνεις εσύ!" Σωστά! Είχε ξεχάσει ότι δεν ήταν ο μοναδικός που συμμετείχε στο φοβερό αυτό πείραμα. Άλλοι 9 εθελοντές είχαν γίνει δεκτοί. Τι να συνέβη στους άλλους; Αν αυτά που έλεγε το μήνυμα ήταν αλήθεια ήταν φανερό πια ότι οι φύλακές τους είχαν σκοπό να τους οδηγήσουν στην αυτοεξόντωση! Με τα νεύρα του διαλυμένα ο Σ. έγραψε ένα μήνυμα με βρισιές και τους το έστειλε. Λεπτά αργότερα ακούστηκε ο ήχος της ειδικής θυρίδας. "Δεν είναι ώρα φαγητού" σκέφτηκε. Με επιφύλαξη άνοιξε τη θυρίδα προετοιμασμένος για το χειρότερο. Αντί όμως για τα φρικιαστικά πράγματα που περίμενε να αντικρίσει, το μόνο που υπήρχε στο δίσκο ήταν ένα διπλωμένο χαρτάκι. Το άνοιξε και το διάβασε δυνατά. "Φαγητό τέλος!". Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Τόσες μέρες, παρά τα όσα είχαν συμβεί, η διατροφή του παρέμεινε σταθερή και σε ποσότητα και σε ποιότητα. "Φαίνεται τα καθάρματα κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να με σπάσουν και αποφάσισαν να με οδηγήσουν στη λιμοκτονία". Σκέφτηκε ο Σ. Κόκκινος από οργή άρπαξε την πολυθρόνα και άρχισε να κοπανάει με λύσσα οτιδήποτε βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο κείτονταν στο πάτωμα τα συντρίμμια του υπολογιστή, του διαδρόμου και της τηλεόρασης. Όταν η καταστροφική του μανία καταλάγιασε, έκατσε σε μια γωνιά να ξαναβρεί την ανάσα και την ψυχραιμία του. "Πρέπει να βγω από εδώ αύριο κιόλας" σκέφτηκε και η ματιά του καρφώθηκε σε ένα κομμάτι λαμαρίνας, που κάποτε άνηκε στο διάδρομο και τώρα αποκολλημένο από το κυρίως σώμα του οργάνου γυμναστικής βρισκόταν στην άλλη γωνιά του δωματίου.
Ημέρα 38η
"Είμαι ηλίθιος! Πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα!" είπε ο Σ. από μέσα του. Είχε μόλις βρει τον τρόπο να καλύψει τις κάμερες. Ήταν πια αποφασισμένος. Ο μόνος τρόπος που υπήρχε για να βγει από εκεί μέσα ήταν από την πόρτα! Θα κάλυπτε τις κάμερες και όταν οι έξω εμφανίζονταν για να δουν τι σκαρώνει θα τους όρμαγε με λύσσα με το μεταλλικό κομμάτι του διαδρόμου για όπλο. Πιθανότατα ήταν μια χαμένη μάχη αλλά οτιδήποτε ήταν καλύτερο από το να περιμένει να πεθάνει από την ασιτία. Και έπρεπε να δράσει άμεσα προτού η πείνα τον καταβάλλει και χάσει τις δυνάμεις του. Χρησιμοποιώντας το τραπέζι της κουζίνας, το μόνο έπιπλο που είχε απομείνει άθικτο, σκαρφάλωσε στην ακμή του ταβανιού με τον τοίχο και κάλυψε το προστατευτικό τζάμι της κάμερας με αφρό ξυρίσματος. Επανέλαβε σε όλες τις κάμερες και κρατώντας σαν ρόπαλο το μεταλλικό κομμάτι στήθηκε μπροστά στην πόρτα. "Ο πρώτος που θα περάσει δε θα έχει καλό τέλος" σκέφτηκε, ενώ οι μύες του προσώπου του συσπάστηκαν από την αγωνία. Μερικά λεπτά αργότερα, που όμως του φάνηκαν αιώνες, ακούστηκε ήχος κλειδιού και η πόρτα άνοιξε. Με περίσσευμα θάρρους να πηγάζει από την απελπισία του, ο Σ. όρμησε στον άντρα που εμφανίστηκε από την πόρτα.
Ο Σ. σταμάτησε ξαφνιασμένος απότομα. Ήταν ο φίλος του ο Μ. Οι δυο άντρες κοιτάχτηκαν κατάματα για λίγη ώρα και κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει από την έκπληξη. Πρώτος έσπασε τη σιωπή ο Σ. "Ήρθες να με σώσεις;"
"Από τι να σε σώσω;" αποκρίθηκε ο Μ. με την έκπληξή του να μεγαλώνει. Και συνέχισε "Και μπορείς να μου πεις γιατί διέλυσες το σπίτι σου;"
"Ποιο σπίτι μου ρε μαλάκα! Πως βρέθηκες εσύ εδώ;" Απάντησε οργισμένα ο Σ. που δεν είχε ακόμα αφήσει το μεταλλικό κομμάτι.
"Με πήρε ο γιατρός σου ο Λιοπίδης και μου είπε ότι έχει καιρό να σου γράψει καινούρια συνταγή για τα φάρμακά σου. Μα καλά μαλάκας είσαι; αφού ξέρεις τι γίνεται όταν σταματάς να τα παίρνεις." είπε ο Μ. με οργισμένο ύφος.
"Λες ψέματα! Είσαι μαζί τους!" ούρλιαξε ο Σ.
"Μαζί με ποιους; Πας καλά μωρέ; Ξέρεις ότι στη διπλανή πολυκατοικία βρέθηκε το πτώμα μιας γυναίκας σε αποσύνθεση με παραμορφωμένο το πρόσωπο; Ελπίζω να μην έχεις κάνει κάτι εσύ." απάντησε ο Μ.
"Αυτοί το κάνανε! Αυτοί που με έκλεισαν εδω μέσα! Ο Λιοπίδης και οι άλλοι! Μου είπαν ότι το έκανε μόνη της στον εαυτό της. Είδα το φάντασμά της ένα βράδυ στον κήπο!" είπε ο Σ. με ακόμα μεγαλύτερη ένταση.
"Ποιοι μωρέ! Ωχ θεέ μου τι έκανες πάλι! Έλα, πάμε στον Λιοπίδη να σε ηρεμήσει και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε." είπε απογοητευμένος ο Μ. και γύρισε προς την πόρτα.
"Είσαι μαζί τους πούστη!" φώναξε ο Σ. και άρχισε να τον χτυπάει με μανία στο κεφάλι. Δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν το κρανίο του δύστυχου άνδρα είχε γίνει ένα άμορφο μείγμα από ματωμένες σάρκες και σπασμένα κόκαλα. Τότε ο Σ. ξεχύθηκε έξω και άρχισε να τρέχει. Ξαφνικά βρέθηκε σε έναν πολύ γνωστό του δρόμο.
"Είμαι σπίτι μου!" είπε από μέσα του. "Ούτε που θυμάμαι πως ήρθα ως εδώ!" Για πρώτη φορά εδώ και πολλές μέρες ένιωσε ασφαλής. Χαμογελώντας άνοιξε την εξώπορτα και περπάτησε ως την είσοδο του ισόγειου διαμερίσματός του. Η πόρτα ήταν ανοιχτή...
Το πρώτο φως της ημέρας τον βρήκε να κάθεται στο χορτάρι προσπαθώντας μάταια να βάλει σε κάποια τάξη τα γεγονότα στο μυαλό του χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Παρακολούθησε τον ουρανό να αλλάζει χρώματα πάνω από το κεφάλι του. Ήταν παράξενο αλλά ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε τον ουρανό από τότε που μπήκε στο δωμάτιο εδώ και ένα μήνα. Το θέαμα τον ηρέμησε κάπως και όταν τα αστέρια σβήστηκαν από το φως της αυγής αποφάσισε να μπει μέσα.
Άνοιξε τον υπολογιστή ψάχνοντας κάποιο μήνυμα από τους "έξω". Δεν υπήρχε τίποτα. Πετάχτηκε νευρικά μόλις ακούστηκε ένας ήχος, ο οποίος προς μεγάλη του ανακούφιση ήταν ο ήχος της ειδικής θυρίδας. Ήταν η ώρα του πρωινού. Το μόνο σίγουρο ήταν πως η όρεξή του είχε εξαφανιστεί εντελώς, ήταν όμως θέμα αυτοσυντήρησης να βάλει κάτι στο στόμα του. Άνοιξε τη θυρίδα και αυτό που είδε τον έκανε να βάλει τα χέρια του στο πρόσωπό του, ενώ τα γόνατά του λύγισαν από τον τρόμο. Στον άδειο δίσκο του φαγητού ένα ζευγάρι μάτια και 32 ολόλευκα δόντια σχημάτιζαν ένα χαμογελαστό πρόσωπο.
Ημέρα 32η
Ο Σ. σηκώθηκε από το κρεβάτι του χωρίς να έχει καταφέρει για ακόμα μία νύχτα να κάνει έναν αξιοπρεπή ύπνο. Πήγε στο μπάνιο και αντίκρισε στον καθρέφτη έναν αξύριστο νέο άντρα να τον κοιτά με κόκκινα μάτια και αισθάνθηκε μεγάλη θλίψη που είχε αφήσει τον εαυτό του να φτάσει σε αυτή την κατάσταση. Έριξε κρύο νερό στο πρόσωπό του και πήγε στον υπολογιστή. Έστειλε μήνυμα στους "έξω". "Θέλω να βγω. Παραιτούμαι από το γαμημένο το πείραμά σας. Δε θέλω δεκάρα. Θέλω μόνο να πάω σπίτι μου." Πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε έναν καφέ. Γυρνώντας, ένα καινούριο txt αρχείο είχε κάνει την εμφάνισή του στην επιφάνεια εργασίας. Το άνοιξε με λαχτάρα. "Δεν έχεις να πας πουθενά. Αυτό είναι το σπίτι σου τώρα." Ένιωσε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του. Είχε σχηματίσει στο μυαλό του τη θεωρία ότι το πραγματικό πείραμα ήταν να τον υποβάλουν σε τεχνικά κατασκευασμένη τρομοκρατία για να δουν πόσο θα αντέξει. Τώρα ήταν πλέον φανερό πως για λόγους άγνωστους στον ίδιο, τον είχαν απαγάγει! Ήταν καιρός να αφήσει στην άκρη της θεωρίες που αφορούσαν τα πως και τα γιατί και να συγκεντρώσει όλη τη σκέψη και την ενέργειά του σε έναν και μόνο στόχο. Έπρεπε να το σκάσει από εκεί μέσα.
Ημέρα 35η
Τρεις μέρες περάσαν από το τελευταίο μήνυμα των "έξω" και η πρόοδος που είχε κάνει στο θέμα της απόδρασής του ήταν μηδαμινή. Καταρχήν δεν είχε βρει ένα τρόπο να καλύψει τις κάμερες. Ήταν τοποθετημένες στις ακμές του ταβανιού με τους τοίχους και προστατεύονταν από άθραυστο τζάμι. Θα μπορούσε να τις καλύψει με κάποιο χαρτί αλλά δεν είχε σκεφτεί πως θα μπορούσε να στερεώσει το χαρτί σε αυτό το ύψος, καθώς δεν είχε ούτε ούτε κόλλα, ούτε ταινία, ούτε κάτι που θα έκανε για τη δουλειά. Εξάλλου κάτι τέτοιο θα γινόταν αμέσως αντιληπτό από τους "έξω". Βέβαια, σε μια έσχατη λύση θα μπορούσε με αυτό τον τρόπο να τους αναγκάσει να μπουν στο δωμάτιό του για να αποκαταστήσουν το πρόβλημα και να παλέψει σώμα με σώμα για την ελευθερία του. Αλλά εφόσον δεν γνώριζε ούτε τον αριθμό, ούτε της δυνατότητες των εχθρών του, κάτι τέτοιο δε μπορούσε να είναι η πρώτη του επιλογή. Επίσης, δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει κάποια πιθανή έξοδο διαφυγής. Εκτός από την πόρτα, η οποία φαινότανε πολύ ανθεκτική, η μόνη εναλλακτική ήταν οι μαντρότοιχοι. Και εκεί όμως υπήρχαν προβλήματα. Ήταν πολύ ψηλοί και λείοι για να μπορέσει να τους σκαρφαλώσει χωρίς βοήθεια και αν μετακινούσε έπιπλα από το σπίτι θα γινόταν αντιληπτός και θα έχανε πολύτιμο χρόνο μέχρι να τα μεταφέρει στον κήπο. Αλλά ακόμα και αν κατάφερνε να σκαρφαλώσει στον τοίχο κανείς δεν του εξασφάλιζε ότι θα μπορούσε να διαφύγει χωρίς να παγιδευτεί σε κάποιον άλλο χώρο του ιδρύματος. Η τρίτη λύση ήταν να φωνάξει για βοήθεια αλλά την είχε απορρίψει αμέσως, αφενός γιατί ήταν σίγουρος πως οι "έξω" θα είχαν φροντίσει να είναι πλήρως απομακρυσμένος ο χώρος από περαστικούς και αφετέρου γιατί δεν ήθελε να τους δώσει την ικανοποίηση να τον βλέπουν από τις κάμερες να ουρλιάζει με απόγνωση. Πάντως μέχρι να καταλήξει σε μια λύση αποφάσισε να προσπαθήσει να αποσπάσει όσες πληροφορίες μπορούσε από τους "έξω". Μέχρι στιγμής, αν και ιδιαίτερα λακωνικοί έδειχναν να θέλουν να επικοινωνούν μαζί του. Πήγε λοιπόν στον υπολογιστή και έστειλε την ερώτηση. "Γιατί με κρατάτε εδώ;"
Ημέρα 37η
Καμιά απάντηση δεν είχε έρθει εδώ και δυο μέρες. Και λογικό ήταν. Για όποιο λόγο και να τον κρατούσαν δεν θα του τον αποκάλυπταν. Τότε αποφάσισε να κάνει άλλη μια ερώτηση. "Ποια ήταν αυτή η γυναίκα; Τι της κάνατε;" Αυτή τη φορά μετά από μισή ώρα ήρθε η απάντηση. "Ήταν η ένοικος του δωματίου 2. Δεν τις κάναμε τίποτα. Μόνη της έκανε ότι έκανε στον εαυτό της. Ανυπομονούμε να δούμε τι θα κάνεις εσύ!" Σωστά! Είχε ξεχάσει ότι δεν ήταν ο μοναδικός που συμμετείχε στο φοβερό αυτό πείραμα. Άλλοι 9 εθελοντές είχαν γίνει δεκτοί. Τι να συνέβη στους άλλους; Αν αυτά που έλεγε το μήνυμα ήταν αλήθεια ήταν φανερό πια ότι οι φύλακές τους είχαν σκοπό να τους οδηγήσουν στην αυτοεξόντωση! Με τα νεύρα του διαλυμένα ο Σ. έγραψε ένα μήνυμα με βρισιές και τους το έστειλε. Λεπτά αργότερα ακούστηκε ο ήχος της ειδικής θυρίδας. "Δεν είναι ώρα φαγητού" σκέφτηκε. Με επιφύλαξη άνοιξε τη θυρίδα προετοιμασμένος για το χειρότερο. Αντί όμως για τα φρικιαστικά πράγματα που περίμενε να αντικρίσει, το μόνο που υπήρχε στο δίσκο ήταν ένα διπλωμένο χαρτάκι. Το άνοιξε και το διάβασε δυνατά. "Φαγητό τέλος!". Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Τόσες μέρες, παρά τα όσα είχαν συμβεί, η διατροφή του παρέμεινε σταθερή και σε ποσότητα και σε ποιότητα. "Φαίνεται τα καθάρματα κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να με σπάσουν και αποφάσισαν να με οδηγήσουν στη λιμοκτονία". Σκέφτηκε ο Σ. Κόκκινος από οργή άρπαξε την πολυθρόνα και άρχισε να κοπανάει με λύσσα οτιδήποτε βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο κείτονταν στο πάτωμα τα συντρίμμια του υπολογιστή, του διαδρόμου και της τηλεόρασης. Όταν η καταστροφική του μανία καταλάγιασε, έκατσε σε μια γωνιά να ξαναβρεί την ανάσα και την ψυχραιμία του. "Πρέπει να βγω από εδώ αύριο κιόλας" σκέφτηκε και η ματιά του καρφώθηκε σε ένα κομμάτι λαμαρίνας, που κάποτε άνηκε στο διάδρομο και τώρα αποκολλημένο από το κυρίως σώμα του οργάνου γυμναστικής βρισκόταν στην άλλη γωνιά του δωματίου.
Ημέρα 38η
"Είμαι ηλίθιος! Πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα!" είπε ο Σ. από μέσα του. Είχε μόλις βρει τον τρόπο να καλύψει τις κάμερες. Ήταν πια αποφασισμένος. Ο μόνος τρόπος που υπήρχε για να βγει από εκεί μέσα ήταν από την πόρτα! Θα κάλυπτε τις κάμερες και όταν οι έξω εμφανίζονταν για να δουν τι σκαρώνει θα τους όρμαγε με λύσσα με το μεταλλικό κομμάτι του διαδρόμου για όπλο. Πιθανότατα ήταν μια χαμένη μάχη αλλά οτιδήποτε ήταν καλύτερο από το να περιμένει να πεθάνει από την ασιτία. Και έπρεπε να δράσει άμεσα προτού η πείνα τον καταβάλλει και χάσει τις δυνάμεις του. Χρησιμοποιώντας το τραπέζι της κουζίνας, το μόνο έπιπλο που είχε απομείνει άθικτο, σκαρφάλωσε στην ακμή του ταβανιού με τον τοίχο και κάλυψε το προστατευτικό τζάμι της κάμερας με αφρό ξυρίσματος. Επανέλαβε σε όλες τις κάμερες και κρατώντας σαν ρόπαλο το μεταλλικό κομμάτι στήθηκε μπροστά στην πόρτα. "Ο πρώτος που θα περάσει δε θα έχει καλό τέλος" σκέφτηκε, ενώ οι μύες του προσώπου του συσπάστηκαν από την αγωνία. Μερικά λεπτά αργότερα, που όμως του φάνηκαν αιώνες, ακούστηκε ήχος κλειδιού και η πόρτα άνοιξε. Με περίσσευμα θάρρους να πηγάζει από την απελπισία του, ο Σ. όρμησε στον άντρα που εμφανίστηκε από την πόρτα.
Ο Σ. σταμάτησε ξαφνιασμένος απότομα. Ήταν ο φίλος του ο Μ. Οι δυο άντρες κοιτάχτηκαν κατάματα για λίγη ώρα και κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει από την έκπληξη. Πρώτος έσπασε τη σιωπή ο Σ. "Ήρθες να με σώσεις;"
"Από τι να σε σώσω;" αποκρίθηκε ο Μ. με την έκπληξή του να μεγαλώνει. Και συνέχισε "Και μπορείς να μου πεις γιατί διέλυσες το σπίτι σου;"
"Ποιο σπίτι μου ρε μαλάκα! Πως βρέθηκες εσύ εδώ;" Απάντησε οργισμένα ο Σ. που δεν είχε ακόμα αφήσει το μεταλλικό κομμάτι.
"Με πήρε ο γιατρός σου ο Λιοπίδης και μου είπε ότι έχει καιρό να σου γράψει καινούρια συνταγή για τα φάρμακά σου. Μα καλά μαλάκας είσαι; αφού ξέρεις τι γίνεται όταν σταματάς να τα παίρνεις." είπε ο Μ. με οργισμένο ύφος.
"Λες ψέματα! Είσαι μαζί τους!" ούρλιαξε ο Σ.
"Μαζί με ποιους; Πας καλά μωρέ; Ξέρεις ότι στη διπλανή πολυκατοικία βρέθηκε το πτώμα μιας γυναίκας σε αποσύνθεση με παραμορφωμένο το πρόσωπο; Ελπίζω να μην έχεις κάνει κάτι εσύ." απάντησε ο Μ.
"Αυτοί το κάνανε! Αυτοί που με έκλεισαν εδω μέσα! Ο Λιοπίδης και οι άλλοι! Μου είπαν ότι το έκανε μόνη της στον εαυτό της. Είδα το φάντασμά της ένα βράδυ στον κήπο!" είπε ο Σ. με ακόμα μεγαλύτερη ένταση.
"Ποιοι μωρέ! Ωχ θεέ μου τι έκανες πάλι! Έλα, πάμε στον Λιοπίδη να σε ηρεμήσει και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε." είπε απογοητευμένος ο Μ. και γύρισε προς την πόρτα.
"Είσαι μαζί τους πούστη!" φώναξε ο Σ. και άρχισε να τον χτυπάει με μανία στο κεφάλι. Δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν το κρανίο του δύστυχου άνδρα είχε γίνει ένα άμορφο μείγμα από ματωμένες σάρκες και σπασμένα κόκαλα. Τότε ο Σ. ξεχύθηκε έξω και άρχισε να τρέχει. Ξαφνικά βρέθηκε σε έναν πολύ γνωστό του δρόμο.
"Είμαι σπίτι μου!" είπε από μέσα του. "Ούτε που θυμάμαι πως ήρθα ως εδώ!" Για πρώτη φορά εδώ και πολλές μέρες ένιωσε ασφαλής. Χαμογελώντας άνοιξε την εξώπορτα και περπάτησε ως την είσοδο του ισόγειου διαμερίσματός του. Η πόρτα ήταν ανοιχτή...
Πέμπτη 3 Απριλίου 2008
ISOLATION (I)
Ο Σ. χτύπησε τη μεγάλη ξύλινη πόρτα. Η ταμπέλα έγραφε Δόκτορ Μ. Λιοπίδης - Κλινικός Ψυχολόγος. Ο ασπρομάλλης άντρας τον υποδέχτηκε με ένα χαμόγελο.
"Έτοιμος για τη μεγάλη μέρα;" είπε με τη βραχνή φωνή του.
"Όλα εντάξει" απάντησε ο Σ. μάλλον αδιάφορα. "Αποχαιρέτησα όλους τους συγγενείς και φίλους και έφερα μαζί μου τόνους βιβλίων, CD και DVD".
Στην πραγματικότητα δεν τα πήγαινε καλά με τους περισσότερους συγγενείς και είχε λίγους φίλους. Όταν πριν από ένα μήνα διάβασε την αγγελία ήξερε ότι ήταν ο ιδανικός για τη "δουλειά". Η αγγελία έλεγε: "Ζητείται νέος, με καλή σωματική και ψυχική υγεία, χωρίς ανειλημμένες επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις για συμμετοχή σε ψυχολογικό πείραμα υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρίας. Αμοιβή καλή". Ο Σ. ήταν 25 χρονών, μόλις είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο, με τον πατέρα του δε μιλιόταν, με τη μητέρα του οι σχέσεις τους γίνονταν όλο και πιο τυπικές, δεν είχε κοπέλα και είχε άπειρο χρόνο για "σκότωμα". Ναι, ήταν ιδανική περίπτωση και για αυτό ήταν ένας από τους δέκα που επελέγησαν για το πείραμα.
Ο Λιοπίδης και ο Σ. περπατούσαν στο διάδρομο δίπλα δίπλα. Κατά διαστήματα συναντούσαν άνδρες και γυναίκες με λευκές ρόμπες που τους προσπερνούσαν βιαστικά. Ο Λιοπίδης με ήρεμη φωνή εξηγούσε τις τελευταίες λεπτομέρειες.
"Τα πράγματα σου έχουν ήδη τοποθετηθεί στο δωμάτιο 5. Ελπίζω να σου αρέσει η διακόσμηση, την ανέλαβα ο ίδιος με βάση το ψυχολογικό προφίλ σου. Υπάρχει ένας υπολογιστής συνδεδεμένος με ένα δίκτυο που στήθηκε ειδικά για το πείραμα. Από εκεί θα μπορείς να ζητάς ότι χρειάζεσαι, π.χ. τρόφιμα ή κάποιο καινούριο βιβλίο, το οποίο θα σου παραδίδεται στην ειδική θυρίδα. Όπως καταλαβαίνεις η επικοινωνία μέσω του δικτύου θα είναι μονόδρομη. Κανείς δε θα σου απαντάει αλλά θα μαθαίνουμε τις ανάγκες σου. Η τηλεόραση συνδέεται μόνο με το DVD οπότε καμία εξωτερική λήψη δεν θα είναι δυνατή. Υπάρχουν τοποθετημένες κάμερες σε όλους τους χώρους από οπού όλο το εικοσιτετράωρο θα παρακολουθείσαι. Δυστυχώς για λόγους ασφαλείας υπάρχει κάμερα και στο μπάνιο, ξέρεις για το φόβο των Ιουδαίων. Μπορείς να διακόψεις το πείραμα όποτε το ζητήσεις αλλά τότε η αμοιβή σου θα ακυρωθεί. Σε περίπτωση που το πείραμα διακοπεί για ιατρικούς λόγους θα αποζημιωθείς με 100 ευρώ για κάθε ημέρα συμμετοχής. Αν ολοκληρώσεις το πείραμα θα λάβεις τα συμφωνηθέντα 50000 ευρώ. Φτάσαμε. Όλα καλά;"
Οι δύο άνδρες στάθηκαν μπροστά στην πόρτα με τον αριθμό 5. Ο γιατρός άνοιξε και βρέθηκαν σε ένα μικρό αλλά εργονομικά διαρρυθμισμένο χώρο. Στο δωμάτιο υπήρχε ένα κρεβάτι, μια βιβλιοθήκη με τα βιβλία του Σ. τακτοποιημένα στα ράφια, ένα γραφείο με έναν υπολογιστή, μια πολυθρόνα αντικριστά σε μια μεγάλη τηλεόραση και μια εντοιχιζόμενη ντουλάπα. Κάπου στριμωγμένος ήταν και ένας διάδρομος γυμναστικής. Παραδίπλα υπήρχαν μια κουζίνα και ένα μικρό μπάνιο, ενώ ο "κήπος" ήταν ένας ασφυκτικά περιορισμένος χώρος περιτοιχισμένος από ψηλές μάντρες. Θα μπορούσε να ήταν ένα φοιτητικό σπίτι, αν εξαιρέσει κανείς την παντελή έλλειψη φαντασίας στη διακόσμηση. "Τόσο χάλια είναι το ψυχολογικό προφίλ μου;" σκέφτηκε ο Σ. αλλά δεν είπε τίποτα.
"Λοιπόν, εδώ λέμε αντίο, ή μάλλον στο επανειδείν" είπε ο Λιοπίδης.
"Αντίο γιατρέ" απάντησε χαμογελώντας ο Σ. "Θα τα πούμε σε 100 μέρες"
Ημέρα 1η.
Η πόρτα έκλεισε χωρίς το θόρυβο που θα περίμενε κανείς ότι θα ταίριαζε σαν αναγγελία της έναρξης πλήρους απομόνωσης 100 ημερών.
"100 ημέρες με μουσική, ταινίες, video games και βιβλία. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;" σκέφτηκε ο Σ. "Αν εξαιρέσουμε τους καφέδες και τα μπαράκια δε νομίζω να καταλάβω διαφορά από το σπίτι μου! Easy Money!" Η ματιά του εξερεύνησε το χώρο. Ύστερα πήγε στην κουζίνα. Δυο βαζάκια ήταν τοποθετημένα σε ένα ράφι με τις επιγραφές "καφές" και "ζάχαρη" επάνω τους. Ο Σ. άνοιξε το ψυγείο. Γάλα, αναψυκτικά και νερό. "Ακριβώς σαν φοιτητικό δωμάτιο αλλά πιο καθαρό" Σκέφτηκε. Στον τοίχο δίπλα στο ψυγείο βρισκόταν μια καταπακτή με την επιγραφή "Απορρίμματα". Ένας ήχος σαν μήνυμα κινητού ακούστηκε από το δωμάτιο. Ο Σ. πήγε και είδε το πράσινο φως πάνω από την ειδική θυρίδα αναμμένο. "Αυτό πρέπει να είναι το μεσημεριανό" σκέφτηκε. Άνοιξε τη θυρίδα. Ένας μεταλλικός δίσκος με το μενού της ημέρας εμφανίστηκε. Κοτόπουλο με ρύζι, σαλάτα λάχανο και ένα πορτοκάλι. "Γιατί μόνο 100 ημέρες;" Είπε δυνατά γελώντας.
Ημέρα 2η
Ο Σ. άνοιξε τα μάτια του. Το πράσινο φως πάνω από τη θυρίδα ήταν αναμμένο. "Πρωινό" σκέφτηκε. Με νωχελικές κινήσεις σηκώθηκε από το κρεβάτι. Έβαλε ένα CD να παίζει και απόλαυσε το πρωινό του κάνοντας το πλάνο της ημέρας. Λίγη γυμναστική για αρχή, μετά παιχνίδια στον υπολογιστή μέχρι το μεσημεριανό. Μετά διάβασμα και το βράδυ 2-3 ταινίες. Αυθόρμητα του ήρθε η σκέψη να φωνάξει τον φίλο του τον Μ. για το βράδυ αλλά αυτόματα σχεδόν η σκέψη του επανήλθε στη συνείδηση της κατάστασής του. "Σε 99 μέρες" είπε. Αποφάσισε να κρατάει ημερολόγιο με τις καθημερινές του δραστηριότητες, τις σκέψεις του και τα συμπεράσματά του. Στο κάτω κάτω η εμπειρία της απομόνωσης ήταν μοναδική και ήθελε να τη διατηρήσει στη μνήμη του όταν με το καλό θα τελείωνε.
Ημέρα 8η
Η πρώτη βδομάδα της δοκιμασίας του είχε περάσει εξαιρετικά ανώδυνα. Το καθημερινό του πρόγραμμα ήταν πάνω κάτω το ίδιο με αυτό της πρώτης ημέρας. Δυο ταινίες που είχε ζητήσει μέσω του δικτύου ήρθαν την επόμενη ημέρα. Αυτή ήταν και η μόνη του "επαφή" με τους "έξω", με εξαίρεση 2-3 φορές που τους έκανε πλάκα γράφοντάς τους σατυρικά στιχάκια. Είχε αρχίσει να αισθάνεται κάποια νοσταλγία για τον έξω κόσμο, αλλά τίποτα το φοβερό. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι οι ερωτικές του ορμές, ειδικά τα πρωινά ήταν "ανεβασμένες", αλλά με κάμερες ακόμα και στο μπάνιο η αυτοϊκανοποίηση δεν αποτελούσε επιλογή. "Δε βαριέσαι. Υπομονή και όταν βγω θα του δώσω να καταλάβει!"
Ημέρα 17η
Επιτέλους κάτι έσπασε τη μονοτονία του "χρυσού κλουβιού". Ανοίγοντας τον υπολογιστή το πρωί βρήκε ένα txt αρχείο στην επιφάνεια εργασίας. Ανοίγοντάς το διάβασε δυνατά: "Δε θα βγεις ποτέ από εδώ". Ενθουσιασμένος έσκασε στα γέλια. Τελικά και οι "έξω" δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στα σατυρικά στιχάκια τα οποία συνέχιζε, με αυξανόμενο ρυθμό, να στέλνει. Παραβίασαν λίγο το πρωτόκολλο και αποφάσισαν να του κάνουν κι αυτοί λίγο πλάκα, βγάζοντας τον έτσι για λίγο από το βάλτο της ρουτίνας. "Εύγε" είπε χειροκροτώντας και κοιτάζοντας την κάμερα.
Ημέρα 19η
Ο Σ. πετάχτηκε από το κρεβάτι του. Θόρυβος από την κουζίνα. Κάτι σαν βόμβος σταθερά επαναλαμβανόμενος. Άναψε τα φώτα. Ο θόρυβος σταμάτησε. Πιο πολύ περίεργος παρά ανήσυχος πήγε στην κουζίνα. Τίποτα. "Μάλλον η ιδέα μου" σκέφτηκε. Επιστρέφοντας ξάπλωσε και έσβησε τα φώτα. Ο θόρυβος ξανάρχισε. "Παράξενο". Άναψε πάλι τα φώτα. Σταμάτησε. Επανέλαβε τη διαδικασία άλλες δυο φορές μέχρι που ο θόρυβος δεν ξανακούστηκε. Τώρα όμως δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έμεινε ξύπνιος κάνοντας βόλτες από το δωμάτιο στην κουζίνα προσπαθώντας να εξηγήσει το φαινόμενο. Το ψυγείο, αν και η μοναδική ηλεκτρική συσκευή στο χώρο, δε θα μπορούσε να εξηγήσει έναν τέτοιο ήχο. Όταν το ξημέρωμα τον βρήκε άπραγο παραιτήθηκε από την προσπάθεια.
Ημέρα 22η
Ένα νέο txt αρχείο τον περίμενε στην επιφάνεια εργασίας αυτό το πρωί. Με ένα χαμόγελο ανυπομονησίας το άνοιξε. "Εδώ θα μάθεις τι θα πει τρόμος" έγραφε. Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη του. Οργισμένος κοίταξε την κάμερα και φώναξε "αυτό δεν είναι αστείο!" Μετά σκέφτηκε ότι μάλλον οι κάμερες δεν είχαν μικρόφωνο οπότε έκατσε και τους το έστειλε σε μήνυμα μέσω του δικτύου προσθέτοντας και ένα "άει γαμήσου" στο τέλος. Ωστόσο δεν έδωσε συνέχεια και τις επόμενες μέρες σχεδόν ξέχασε το περιστατικό.
Ημέρα 26η
Πάλι ξύπνησε μέσα στη νύχτα. Αυτή τη φορά όχι από κάποιο θόρυβο αλλά από μια ακαθόριστη ανησυχία. Περιέφερε το βλέμμα του στο σκοτάδι. Ύστερα από λίγο διέκρινε κάτι σαν δυο μικρά φώτα να περιφέρονται στον κήπο. Πάγωσε. Η κίνησή τους, αν και ακανόνιστη, φανέρωνε μια λογική δύναμη να κρύβεται από πίσω. Έμοιαζαν περισσότερο με φωτεινές κουκκίδες παρά με το φως που προέρχεται από ένα φακό. Ήταν φανερό πως κάποιος ήταν εκεί έξω. Με την αδρεναλίνη του στα ύψη και οπλισμένος με όλο του το θάρρος και μια παράλογη παρόρμηση, ο Σ. πετάχτηκε από το κρεβάτι του και ουρλιάζοντας "ποιος είναι εκεί;" όρμησε στον κήπο. Μέχρι όμως να βγει έξω τα φώτα είχαν εξαφανιστεί. Μόνο ο έναστρος ουρανός φώτιζε το χώρο.
Μέσα σε τρομερή υπερένταση ο Σ. περίμενε το ξημέρωμα. Τότε έψαξε ενδελεχώς τον κήπο χωρίς όμως να ανακαλύψει το παραμικρό. Αργότερα γυρνώντας στο δωμάτιο ανακάλυψε ότι έλειπε το ημερολόγιό του. "Τα μουνιά μου πήραν το ημερολόγιό μου" είπε δυνατά. Μέσα σε έναν παροξυσμό οργής άρχισε να ουρλιάζει βρίζοντας τους "έξω" με όλες σχεδόν τις λέξεις που περιείχε το υβρεολόγιο του. Αργότερα έκατσε στον υπολογιστή ξεσπώντας την οργή του και στον γραπτό λόγο.
Κατά το απόγευμα είχε ηρεμήσει κάπως. "Μήπως το πείραμα δεν ήταν απλά η μελέτη των επιπτώσεων της απομόνωσης αλλά είχε και παραμέτρους που μου τις έχουν αποκρύψει; Μήπως η παρενόχληση αυτή είναι μέρος του πειράματος;" Με τις σκέψεις αυτές χαλάρωσε λίγο με αποτέλεσμα να καταρρεύσει στην πολυθρόνα. Για πρώτη φορά είχε νιώσει την επιθυμία να εγκαταλείψει το πείραμα.
Ημέρα 31η
Ο Σ. έβαλε το DVD στη θήκη του και έκλεισε την τηλεόραση. Ήταν αρκετά αργά. Πηγαίνοντας στο κρεβάτι του παρατήρησε κάτι ασυνήθιστο στον κήπο. Πλησίασε στο τζάμι και σιγουρεύτηκε. Αυτό που έβλεπε ήταν μια ανθρώπινη μορφή. Ανατρίχιασε. Διστακτικά άνοιξε την πόρτα και βγήκε στον κήπο χωρίς να πάρει στιγμή το βλέμμα του πάνω από τη μυστηριώδη σιλουέτα. Μια γυναίκα στεκόταν στη γωνία που σχημάτιζαν οι μαντρότοιχοι, με την πλάτη γυρισμένη σε αυτόν και εντελώς ακίνητη. Είχε καστανά μαλλιά και φορούσε τη νυχτικιά που φορούν συνήθως οι ασθενείς στα νοσοκομεία. Τα πόδια της ήταν γυμνά. Ο Σ. πλησίασε αργά στα 3 μέτρα και με το ζόρι ψέλλισε: "Ποια είσαι;" Η γυναίκα γύρισε απότομα. Είχε δυο τρύπες στη θέση των ματιών και από το ορθάνοιχτο στόμα της έλλειπαν όλα τα δόντια. Ο Σ. παραπάτησε και από τη φρίκη απομάκρυνε για μια στιγμή το βλέμμα του. Όταν ξανακοίταξε η γυναίκα είχε εξαφανιστεί.
"Έτοιμος για τη μεγάλη μέρα;" είπε με τη βραχνή φωνή του.
"Όλα εντάξει" απάντησε ο Σ. μάλλον αδιάφορα. "Αποχαιρέτησα όλους τους συγγενείς και φίλους και έφερα μαζί μου τόνους βιβλίων, CD και DVD".
Στην πραγματικότητα δεν τα πήγαινε καλά με τους περισσότερους συγγενείς και είχε λίγους φίλους. Όταν πριν από ένα μήνα διάβασε την αγγελία ήξερε ότι ήταν ο ιδανικός για τη "δουλειά". Η αγγελία έλεγε: "Ζητείται νέος, με καλή σωματική και ψυχική υγεία, χωρίς ανειλημμένες επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις για συμμετοχή σε ψυχολογικό πείραμα υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρίας. Αμοιβή καλή". Ο Σ. ήταν 25 χρονών, μόλις είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο, με τον πατέρα του δε μιλιόταν, με τη μητέρα του οι σχέσεις τους γίνονταν όλο και πιο τυπικές, δεν είχε κοπέλα και είχε άπειρο χρόνο για "σκότωμα". Ναι, ήταν ιδανική περίπτωση και για αυτό ήταν ένας από τους δέκα που επελέγησαν για το πείραμα.
Ο Λιοπίδης και ο Σ. περπατούσαν στο διάδρομο δίπλα δίπλα. Κατά διαστήματα συναντούσαν άνδρες και γυναίκες με λευκές ρόμπες που τους προσπερνούσαν βιαστικά. Ο Λιοπίδης με ήρεμη φωνή εξηγούσε τις τελευταίες λεπτομέρειες.
"Τα πράγματα σου έχουν ήδη τοποθετηθεί στο δωμάτιο 5. Ελπίζω να σου αρέσει η διακόσμηση, την ανέλαβα ο ίδιος με βάση το ψυχολογικό προφίλ σου. Υπάρχει ένας υπολογιστής συνδεδεμένος με ένα δίκτυο που στήθηκε ειδικά για το πείραμα. Από εκεί θα μπορείς να ζητάς ότι χρειάζεσαι, π.χ. τρόφιμα ή κάποιο καινούριο βιβλίο, το οποίο θα σου παραδίδεται στην ειδική θυρίδα. Όπως καταλαβαίνεις η επικοινωνία μέσω του δικτύου θα είναι μονόδρομη. Κανείς δε θα σου απαντάει αλλά θα μαθαίνουμε τις ανάγκες σου. Η τηλεόραση συνδέεται μόνο με το DVD οπότε καμία εξωτερική λήψη δεν θα είναι δυνατή. Υπάρχουν τοποθετημένες κάμερες σε όλους τους χώρους από οπού όλο το εικοσιτετράωρο θα παρακολουθείσαι. Δυστυχώς για λόγους ασφαλείας υπάρχει κάμερα και στο μπάνιο, ξέρεις για το φόβο των Ιουδαίων. Μπορείς να διακόψεις το πείραμα όποτε το ζητήσεις αλλά τότε η αμοιβή σου θα ακυρωθεί. Σε περίπτωση που το πείραμα διακοπεί για ιατρικούς λόγους θα αποζημιωθείς με 100 ευρώ για κάθε ημέρα συμμετοχής. Αν ολοκληρώσεις το πείραμα θα λάβεις τα συμφωνηθέντα 50000 ευρώ. Φτάσαμε. Όλα καλά;"
Οι δύο άνδρες στάθηκαν μπροστά στην πόρτα με τον αριθμό 5. Ο γιατρός άνοιξε και βρέθηκαν σε ένα μικρό αλλά εργονομικά διαρρυθμισμένο χώρο. Στο δωμάτιο υπήρχε ένα κρεβάτι, μια βιβλιοθήκη με τα βιβλία του Σ. τακτοποιημένα στα ράφια, ένα γραφείο με έναν υπολογιστή, μια πολυθρόνα αντικριστά σε μια μεγάλη τηλεόραση και μια εντοιχιζόμενη ντουλάπα. Κάπου στριμωγμένος ήταν και ένας διάδρομος γυμναστικής. Παραδίπλα υπήρχαν μια κουζίνα και ένα μικρό μπάνιο, ενώ ο "κήπος" ήταν ένας ασφυκτικά περιορισμένος χώρος περιτοιχισμένος από ψηλές μάντρες. Θα μπορούσε να ήταν ένα φοιτητικό σπίτι, αν εξαιρέσει κανείς την παντελή έλλειψη φαντασίας στη διακόσμηση. "Τόσο χάλια είναι το ψυχολογικό προφίλ μου;" σκέφτηκε ο Σ. αλλά δεν είπε τίποτα.
"Λοιπόν, εδώ λέμε αντίο, ή μάλλον στο επανειδείν" είπε ο Λιοπίδης.
"Αντίο γιατρέ" απάντησε χαμογελώντας ο Σ. "Θα τα πούμε σε 100 μέρες"
Ημέρα 1η.
Η πόρτα έκλεισε χωρίς το θόρυβο που θα περίμενε κανείς ότι θα ταίριαζε σαν αναγγελία της έναρξης πλήρους απομόνωσης 100 ημερών.
"100 ημέρες με μουσική, ταινίες, video games και βιβλία. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;" σκέφτηκε ο Σ. "Αν εξαιρέσουμε τους καφέδες και τα μπαράκια δε νομίζω να καταλάβω διαφορά από το σπίτι μου! Easy Money!" Η ματιά του εξερεύνησε το χώρο. Ύστερα πήγε στην κουζίνα. Δυο βαζάκια ήταν τοποθετημένα σε ένα ράφι με τις επιγραφές "καφές" και "ζάχαρη" επάνω τους. Ο Σ. άνοιξε το ψυγείο. Γάλα, αναψυκτικά και νερό. "Ακριβώς σαν φοιτητικό δωμάτιο αλλά πιο καθαρό" Σκέφτηκε. Στον τοίχο δίπλα στο ψυγείο βρισκόταν μια καταπακτή με την επιγραφή "Απορρίμματα". Ένας ήχος σαν μήνυμα κινητού ακούστηκε από το δωμάτιο. Ο Σ. πήγε και είδε το πράσινο φως πάνω από την ειδική θυρίδα αναμμένο. "Αυτό πρέπει να είναι το μεσημεριανό" σκέφτηκε. Άνοιξε τη θυρίδα. Ένας μεταλλικός δίσκος με το μενού της ημέρας εμφανίστηκε. Κοτόπουλο με ρύζι, σαλάτα λάχανο και ένα πορτοκάλι. "Γιατί μόνο 100 ημέρες;" Είπε δυνατά γελώντας.
Ημέρα 2η
Ο Σ. άνοιξε τα μάτια του. Το πράσινο φως πάνω από τη θυρίδα ήταν αναμμένο. "Πρωινό" σκέφτηκε. Με νωχελικές κινήσεις σηκώθηκε από το κρεβάτι. Έβαλε ένα CD να παίζει και απόλαυσε το πρωινό του κάνοντας το πλάνο της ημέρας. Λίγη γυμναστική για αρχή, μετά παιχνίδια στον υπολογιστή μέχρι το μεσημεριανό. Μετά διάβασμα και το βράδυ 2-3 ταινίες. Αυθόρμητα του ήρθε η σκέψη να φωνάξει τον φίλο του τον Μ. για το βράδυ αλλά αυτόματα σχεδόν η σκέψη του επανήλθε στη συνείδηση της κατάστασής του. "Σε 99 μέρες" είπε. Αποφάσισε να κρατάει ημερολόγιο με τις καθημερινές του δραστηριότητες, τις σκέψεις του και τα συμπεράσματά του. Στο κάτω κάτω η εμπειρία της απομόνωσης ήταν μοναδική και ήθελε να τη διατηρήσει στη μνήμη του όταν με το καλό θα τελείωνε.
Ημέρα 8η
Η πρώτη βδομάδα της δοκιμασίας του είχε περάσει εξαιρετικά ανώδυνα. Το καθημερινό του πρόγραμμα ήταν πάνω κάτω το ίδιο με αυτό της πρώτης ημέρας. Δυο ταινίες που είχε ζητήσει μέσω του δικτύου ήρθαν την επόμενη ημέρα. Αυτή ήταν και η μόνη του "επαφή" με τους "έξω", με εξαίρεση 2-3 φορές που τους έκανε πλάκα γράφοντάς τους σατυρικά στιχάκια. Είχε αρχίσει να αισθάνεται κάποια νοσταλγία για τον έξω κόσμο, αλλά τίποτα το φοβερό. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι οι ερωτικές του ορμές, ειδικά τα πρωινά ήταν "ανεβασμένες", αλλά με κάμερες ακόμα και στο μπάνιο η αυτοϊκανοποίηση δεν αποτελούσε επιλογή. "Δε βαριέσαι. Υπομονή και όταν βγω θα του δώσω να καταλάβει!"
Ημέρα 17η
Επιτέλους κάτι έσπασε τη μονοτονία του "χρυσού κλουβιού". Ανοίγοντας τον υπολογιστή το πρωί βρήκε ένα txt αρχείο στην επιφάνεια εργασίας. Ανοίγοντάς το διάβασε δυνατά: "Δε θα βγεις ποτέ από εδώ". Ενθουσιασμένος έσκασε στα γέλια. Τελικά και οι "έξω" δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στα σατυρικά στιχάκια τα οποία συνέχιζε, με αυξανόμενο ρυθμό, να στέλνει. Παραβίασαν λίγο το πρωτόκολλο και αποφάσισαν να του κάνουν κι αυτοί λίγο πλάκα, βγάζοντας τον έτσι για λίγο από το βάλτο της ρουτίνας. "Εύγε" είπε χειροκροτώντας και κοιτάζοντας την κάμερα.
Ημέρα 19η
Ο Σ. πετάχτηκε από το κρεβάτι του. Θόρυβος από την κουζίνα. Κάτι σαν βόμβος σταθερά επαναλαμβανόμενος. Άναψε τα φώτα. Ο θόρυβος σταμάτησε. Πιο πολύ περίεργος παρά ανήσυχος πήγε στην κουζίνα. Τίποτα. "Μάλλον η ιδέα μου" σκέφτηκε. Επιστρέφοντας ξάπλωσε και έσβησε τα φώτα. Ο θόρυβος ξανάρχισε. "Παράξενο". Άναψε πάλι τα φώτα. Σταμάτησε. Επανέλαβε τη διαδικασία άλλες δυο φορές μέχρι που ο θόρυβος δεν ξανακούστηκε. Τώρα όμως δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έμεινε ξύπνιος κάνοντας βόλτες από το δωμάτιο στην κουζίνα προσπαθώντας να εξηγήσει το φαινόμενο. Το ψυγείο, αν και η μοναδική ηλεκτρική συσκευή στο χώρο, δε θα μπορούσε να εξηγήσει έναν τέτοιο ήχο. Όταν το ξημέρωμα τον βρήκε άπραγο παραιτήθηκε από την προσπάθεια.
Ημέρα 22η
Ένα νέο txt αρχείο τον περίμενε στην επιφάνεια εργασίας αυτό το πρωί. Με ένα χαμόγελο ανυπομονησίας το άνοιξε. "Εδώ θα μάθεις τι θα πει τρόμος" έγραφε. Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη του. Οργισμένος κοίταξε την κάμερα και φώναξε "αυτό δεν είναι αστείο!" Μετά σκέφτηκε ότι μάλλον οι κάμερες δεν είχαν μικρόφωνο οπότε έκατσε και τους το έστειλε σε μήνυμα μέσω του δικτύου προσθέτοντας και ένα "άει γαμήσου" στο τέλος. Ωστόσο δεν έδωσε συνέχεια και τις επόμενες μέρες σχεδόν ξέχασε το περιστατικό.
Ημέρα 26η
Πάλι ξύπνησε μέσα στη νύχτα. Αυτή τη φορά όχι από κάποιο θόρυβο αλλά από μια ακαθόριστη ανησυχία. Περιέφερε το βλέμμα του στο σκοτάδι. Ύστερα από λίγο διέκρινε κάτι σαν δυο μικρά φώτα να περιφέρονται στον κήπο. Πάγωσε. Η κίνησή τους, αν και ακανόνιστη, φανέρωνε μια λογική δύναμη να κρύβεται από πίσω. Έμοιαζαν περισσότερο με φωτεινές κουκκίδες παρά με το φως που προέρχεται από ένα φακό. Ήταν φανερό πως κάποιος ήταν εκεί έξω. Με την αδρεναλίνη του στα ύψη και οπλισμένος με όλο του το θάρρος και μια παράλογη παρόρμηση, ο Σ. πετάχτηκε από το κρεβάτι του και ουρλιάζοντας "ποιος είναι εκεί;" όρμησε στον κήπο. Μέχρι όμως να βγει έξω τα φώτα είχαν εξαφανιστεί. Μόνο ο έναστρος ουρανός φώτιζε το χώρο.
Μέσα σε τρομερή υπερένταση ο Σ. περίμενε το ξημέρωμα. Τότε έψαξε ενδελεχώς τον κήπο χωρίς όμως να ανακαλύψει το παραμικρό. Αργότερα γυρνώντας στο δωμάτιο ανακάλυψε ότι έλειπε το ημερολόγιό του. "Τα μουνιά μου πήραν το ημερολόγιό μου" είπε δυνατά. Μέσα σε έναν παροξυσμό οργής άρχισε να ουρλιάζει βρίζοντας τους "έξω" με όλες σχεδόν τις λέξεις που περιείχε το υβρεολόγιο του. Αργότερα έκατσε στον υπολογιστή ξεσπώντας την οργή του και στον γραπτό λόγο.
Κατά το απόγευμα είχε ηρεμήσει κάπως. "Μήπως το πείραμα δεν ήταν απλά η μελέτη των επιπτώσεων της απομόνωσης αλλά είχε και παραμέτρους που μου τις έχουν αποκρύψει; Μήπως η παρενόχληση αυτή είναι μέρος του πειράματος;" Με τις σκέψεις αυτές χαλάρωσε λίγο με αποτέλεσμα να καταρρεύσει στην πολυθρόνα. Για πρώτη φορά είχε νιώσει την επιθυμία να εγκαταλείψει το πείραμα.
Ημέρα 31η
Ο Σ. έβαλε το DVD στη θήκη του και έκλεισε την τηλεόραση. Ήταν αρκετά αργά. Πηγαίνοντας στο κρεβάτι του παρατήρησε κάτι ασυνήθιστο στον κήπο. Πλησίασε στο τζάμι και σιγουρεύτηκε. Αυτό που έβλεπε ήταν μια ανθρώπινη μορφή. Ανατρίχιασε. Διστακτικά άνοιξε την πόρτα και βγήκε στον κήπο χωρίς να πάρει στιγμή το βλέμμα του πάνω από τη μυστηριώδη σιλουέτα. Μια γυναίκα στεκόταν στη γωνία που σχημάτιζαν οι μαντρότοιχοι, με την πλάτη γυρισμένη σε αυτόν και εντελώς ακίνητη. Είχε καστανά μαλλιά και φορούσε τη νυχτικιά που φορούν συνήθως οι ασθενείς στα νοσοκομεία. Τα πόδια της ήταν γυμνά. Ο Σ. πλησίασε αργά στα 3 μέτρα και με το ζόρι ψέλλισε: "Ποια είσαι;" Η γυναίκα γύρισε απότομα. Είχε δυο τρύπες στη θέση των ματιών και από το ορθάνοιχτο στόμα της έλλειπαν όλα τα δόντια. Ο Σ. παραπάτησε και από τη φρίκη απομάκρυνε για μια στιγμή το βλέμμα του. Όταν ξανακοίταξε η γυναίκα είχε εξαφανιστεί.
συνεχίζεται...
Τρίτη 1 Απριλίου 2008
TELL ME SWEET LITTLE LIES...
"Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια"
Πάμπλο Πικάσο
Καλό μήνα σε όλους και εύχομαι να είναι η μοναδική μέρα του χρόνου που σας λένε ψέματα.
Αν πάντως ψάχνεται την αλήθεια αυτή εξακολουθεί να βρίσκεται στους Sex Pistols, γκεγκε;
(αν η παραπάνω ατάκα δε σας λέει τίποτα κάντε κλικ εδώ)
Sex Pistols - Liar
Lie lie lie lie liar you lie
Lie lie lie lie lie tell me why
Tell me why why d'you have to lie
Should've realised that you
Should've told the truth
Should've realised you know what i'll do
You're in suspension you're a liar
Now i wanna know know i wanna known why
You never look me in the face
Broke a confidence just to please your ego
Should've realised you know what i know
I know where you go everybody you know
I know everything that you do or say
So when you tell lies i always be in your way
I'm nobody's fool and i know all cos i know
What i know
Lie lie lie liar you lie lie lie lie
I think you're funny you're funny ha ha
I don't need it don't need your blah blah
Should've realised i know what you are
You're in suspension you're a liar
You're a liar
You're a lie
Lie lie lie
Αν πάντως ψάχνεται την αλήθεια αυτή εξακολουθεί να βρίσκεται στους Sex Pistols, γκεγκε;
(αν η παραπάνω ατάκα δε σας λέει τίποτα κάντε κλικ εδώ)
Sex Pistols - Liar
Lie lie lie lie liar you lie
Lie lie lie lie lie tell me why
Tell me why why d'you have to lie
Should've realised that you
Should've told the truth
Should've realised you know what i'll do
You're in suspension you're a liar
Now i wanna know know i wanna known why
You never look me in the face
Broke a confidence just to please your ego
Should've realised you know what i know
I know where you go everybody you know
I know everything that you do or say
So when you tell lies i always be in your way
I'm nobody's fool and i know all cos i know
What i know
Lie lie lie liar you lie lie lie lie
I think you're funny you're funny ha ha
I don't need it don't need your blah blah
Should've realised i know what you are
You're in suspension you're a liar
You're a liar
You're a lie
Lie lie lie
Ψέματα;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
