Lost - Season 4 και τα μυαλά στα κάγκελα...

Πολλές φορές αναρωτήθηκα τι συμβαίνει με το lost και τόσοι πολλοί έχουμε κολλήσει. Είναι απλά μια πολύ καλή σειρά με άφθονο μυστήριο; Ή μήπως ταυτιζόμαστε με τους ήρωες της σειράς, καθημερινούς κυρίως ανθρώπους που βρέθηκαν να αγωνίζονται για την επιβίωση κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες; Αν εξετάσει κανείς τις ιστορίες των πρωταγωνιστών όπως αυτές μας αποκαλύπτονται από τα flashbacks θα παρατηρήσει ότι όλοι έχουν κάτι κοινό. Όλοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από κάτι, όλοι έψαχναν κάτι να πιαστούν και στην προσπάθεια βρέθηκαν στη μοιραία πτήση. Μήπως αυτό που μας "κολλάει" στη σειρά είναι ότι κι εμείς λίγο πολύ θέλουμε να ξεφύγουμε από τις ζωές μας και να ζήσουμε μια περιπέτεια, μετά από την οποία δε θα είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι; Είναι πράγματι οι ζωές μας τόσο κενές που θα αλλάζαμε τους αναπαυτικούς καναπέδες μας με το μυστηριώδες νησί; Ίσως. Ίσως πάλι να είναι απλά μια καταπληκτική σειρά! FIND YOUR SELF που λέει και το τραίηλερ.
Στο μεταξύ η αγωνία μεγαλώνει με την παρατεταμένη αναμονή για τον τέταρτο κύκλο, ο οποίος προβλέπεται να είναι συναρπαστικός. Άντε να δούμε...

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η παρακάτω επιστολή αφορά ένα συνάνθρωπό μας που βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να κινδυνεύει να απελαθεί από τη χώρα που ζει εδώ και 15 χρόνια. Την περίπτωσή του έμαθα από τον λωτοφάγο.
Η επαναδημοσίευση (πηγή: http://www.ecology-salonika.org ) και η προώθηση της υπόθεσης, είναι η μοναδική μορφή αλληλεγγύης που μπορώ να σκεφτώ (προς το παρόν).

Σχετική περίπτωση είχε δημοσιευθεί και στον "ιό" της Ελευθεροτυπίας. Μπορείτε να τη δείτε εδώ.

Η επιστολή του Χατσατριάν αφορά όχι μόνο το Μουσικό του Σχολείο, αλλά όλη την κοινωνία μας

“Αξιότιμοι/ες κ.κ. καθηγητές/ήτριες του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, αγαπητοί/ες συμμαθητές/τριες μου, μέλη και μη, του Συλλόγου Αποφοίτων του Μ.Σ.Θ. Φίλοι μου μαθητές και μαθήτριες, αξιότιμα μέλη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.
Μετά από 15 χρόνια ζωή στην Ελλάδα και με αγαπημένο σταθμό την εξαετή γόνιμη συνοδοιπορεία μας αντιμετωπίζω οξύτατο πρόβλημα σε σχέση με την άδεια διαμονής μου στη χώρα, όπου και από ηλικίας 8 ετών, ζω με τους γονείς μου ανελλιπώς. Σας ζητώ να μου συμπαρασταθείτε άμεσα κατά το μέρος που σας αναλογεί ώστε να εκλείψει ο επαπειλούμενος κίνδυνος να υποχρεωθώ σε εγκατάλειψη της χώρας (μου) -μέχρι τέλους Ιανουαρίου- ή “εναλλακτικά” στην αποποίηση εκ μέρους μου όλων των μέχρι τεκμαιρόμενων κεκτημένων (μέχρι τώρα) προϋποθέσεων που καθιστούν δυνατή την αποδοχή της αίτησης πολιτογράφησης, που κατά περίπτωση ενδέχεται να οδηγήσουν την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας.

Αισθανόμενος ακόμα ως εν δυνάμει (αλλά κατά περίπτωση ενεργό) μέλος του ιδιαιτέρως προσφιλούς και φιλικού σε μένα (αλλά έργω Ανοιχτού στην Κοινωνία Μουσικού (μας) Σχολείου, έρχομαι να δηλωθώ ως ικέτης/οικέτης στο ίδιο μου το για έξι ευτυχισμένα χρόνια Σπίτι.

Προσδοκώντας στην ανταπόκριση όλων των παραπάνω συλλογικοτήτων συμπεριλαμβανομένου του μείζονος και διασυλλογικού “Σχολικού Συμβουλίου”, έχοντας δε δεδομένη και ήδη ενεργό την συμπαράσταση της Ομάδας Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Δικαιωμάτων του Μ.Σ.Θ. αναμένω την εν είδει και εν γένει έκφραση της αλληλεγγύης με κάθε νόμιμο μέσο άμεση συμπαράσταση σας.”

Με τιμή και αγάπη

Γεώργιος, Σαμσών Χατσατριάν

Θεσσαλονίκη 20 Ιανουαρίου 2008

....ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΝΕΚΡΟΙ συνέχεια "Το Κακό και οι Κακοί"

Σε συνέχεια προηγούμενου post θέλω να μεταφέρω απόσπασμα από το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο των Υποδιοικητή Μάρκος και Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, το οποίο αν και δεν είναι χαρακτηριστικό δείγμα γραφής, το ξεχώρισα:

"... Ο δολοφόνος δεν πρόκειται να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος, απλώς και μόνο επειδή ο ίδιος είναι ο τόπος του εγκλήματος. Ο δολοφόνος είναι το σύστημα. Ναι, το σύστημα. Όταν γίνεται ένα έγκλημα, πρέπει κανείς να ψάχνει για το δολοφόνο στην κορυφή, όχι στη βάση. Το Κακό είναι το σύστημα και οι Κακοί είναι αυτοί που βρίσκονται στην υπηρεσία του συστήματος.
Αλλά το Κακό δεν είναι καμιά οντότητα, κανένα διεστραμένο και κακόβουλο δαιμόνιο που αναζητά σώματα για να τα καταλάβει και, με αυτά σαν όργανό του, να κάνει ατιμίες, εγκλήματα, δολοφονίες οικονομικά προγράμματα, απάτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, ιερούς πολέμους, νόμους, δικαστήρια, κρεματόρια, τηλεοπτικά κανάλια.
Όχι, το Κακό είναι μια σχέση, είναι μια στάση απέναντι στον άλλο. Κι είναι και μια επιλογή. Κακό είναι το να διαλέγεις το Κακό. Το να διαλέγεις να είσαι ο Κακός απέναντι στον άλλο. Το να γίνεσαι, από δικιά σου επιλογή, δήμιος. Το να κάνεις τον άλλο θύμα."

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ

Ουδείς αναντικατάστατος στις σύγχρονες εργασιακές γαλέρες.
Για το clopy "9" τεύχος 389.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΛΑΚΗΣ

Κάποιοι τον λατρεύουν, κάποιοι τον μισούνε. Ότι γνώμη όμως και να έχουμε δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι ο Λαζόπουλος ήρθε και κάλυψε ένα τεράστιο κενό, όχι μόνο στο έτσι κι αλλιώς άθλιο τηλεοπτικό τοπίο, αλλά και στο σύνολο της κοινωνικής δραστηριότητας. Είτε μας αρέσει είτε όχι ο Λαζόπουλος έχει βρεθεί να είναι ο σκληρός πυρήνας της αντίστασης της κοινωνίας μας απέναντι στην πολιτική, δικαστική, δημοσιογραφική εξουσία. Με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του έχει γίνει αιχμή του δόρατος της λαικής οργής και αγανάκτησης. Κατα πολλούς επικριτές του αυτό δρα αποσβεστικά οπότε εντέλει αντιδραστικά.
Σίγουρα η αντίσταση εκπορεύεται από συλλογικές διεργασίες, "ζημώσεις" που λέγαμε κάποτε και όχι από το Λαζόπουλο ή τον κάθε Λαζόπουλο.
Ακόμα πιο σίγουρα η αντίσταση γίνεται στο δρόμο και όχι από τον καναπέ βλέποντας τηλεόραση.
Αν ο Λαζόπουλος έχει βρεθεί να παίζει το ρόλο της Αριστεράς στην κοινωνία μας το πρόβλημα είναι στην Αριστερά και όχι στο Λαζόπουλο.
Αν προτιμάμε τη σιγουριά του καναπέ από την επιλογή του δρόμου φταίμε εμείς και όχι ο καναπές.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αγωνιστική δραστηριότητα και το 2008 πρέπει να είναι δυναμικό. Το θέμα είναι πως περνάμε από την σιωπηρή καταγγελία στην ενεργό δράση. Πως αυτοοργανονώμαστε και πως ετοιμάζουμε τις αντιστάσεις μας, ανταλλάσσοντας απόψεις, ιδέες, εμπειρίες. Και εδώ τα blogs έχουν ένα ρόλο να παίξουν...

Rest in Peace Bobby Fischer (b. 1943 - d. 2008)

"Chess is war over the board.
The object is to crush the opponent's mind." - Bobby Fischer

Από αιχμή του δόρατος της αμερικάνικης ψυχροπολεμικής προπαγάνδας σε μαύρο πρόβατο. Ο Μπόμπι Φίσερ είναι αναμφίβολα μια από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές του σκακιστικού αλλά και ιστορικού γίγνεσθαι. Μια ξεχωριστή παρανοϊκή ιδιοφυία που σίγουρα θα θυμόμαστε.
Αξέχαστη θα μείνει η μονομαχία του με τον Σοβιετικό Μπόρις Σπάσκι στην Ισλανδία. Στο ίδιο μέρος όπου ο Φίσερ θα φύγει από τη ζωή 35 χρόνια μετά, έχοντας πάρει την ισλανδική υπηκότητα μετά από ένα επικίνδυνο παιχνίδι με την αμερικανική δικαιοσύνη.
Ο Φίσερ, παρά τα πολλά ελαττώματά του, ήταν σίγουρα από τις λίγες περιπτώσεις που από το σκάκι αναδύεται κάποιος σουπερσταρ και έτσι θα τον θυμόμαστε.
Για τους φίλους του σκακιού ο μεγάλος τελικός του Ρέικιαβικ εδώ.
Η βιογραφία του εδώ.

THE SMOKING DAYS ARE OVER

Καπνίζω εδώ και πάνω από 10 χρόνια. Αυτή είναι η δεύτερη απόπειρά μου.
Χθες ήταν η μέρα.
Ο βελονισμός είναι μια μέθοδος που καταπολεμά αποτελεσματικά τα συμπτώματα της στέρησης, όπως εκνευρισμός, βουλιμία, κατάθλιψη, αδυναμία συγκέντρωσης-...ε...τι έγραφα τώρα; - κτλ
Οι λόγοι για να κόψει κάποιος το κάπνισμα είναι πολλοί και γνωστοί. Αν κάποιος αμφιβάλει μπορεί να μπει εδώ.
Οι τρόποι για να το καταφέρει κάποιος είναι επίσης πολλοί. Ο βελονισμός, αν και είχα ακούσει πολλές αρνητικές απόψεις, είναι μια φυσική μέθοδος που επάνω μου μέχρι στιγμής δείχνει να έχει εφαρμογή (δεν έχω αντιμετωπίσει μέχρι τώρα κάτι τόσο έντονο που να μην παλεύεται).
Το σημαντικότερο όπλο όμως που έχει ο καπνιστής είναι η ίδια του η θέληση και ότι μέθοδο και να χρησιμοποιήσει θα πρέπει πρώτα να το πάρει απόφαση.
Εγώ έχω δεσμευτεί σε φίλους και γνωστούς να μη γίνω ποτέ σαν αυτούς τους αντιπαθητικούς που μας σπάγαν τα αρχ... όταν καπνίζαμε! Η αποτοξίνωση είναι δύσκολη διαδικασία και ελπίζω η κοινωνική μου ζωή να βγει αλώβητη από αυτή.
Κλείνοντας αν κάποιος βρίσκεται σε αντίστοιχη θέση και θέλει υποστήριξη, ενθάρρυνση ή απλά να μοιραστεί την εμπειρία του είναι καλοδεχούμενος!
Δεν αξίζει τον κόπο να διακινδυνεύουμε την υγεία μας για να πλουτίζουν οι καπνοβιομήχανοι και το κράτος. Venceremos!

Πληροφορίες για Βελονισμό εδώ

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΙΝΑΛΕ

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτό το post αναφέρεται στο φινάλε της ταινίας "Σινεμά ο Παράδεισος", την καταπληκτική ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε και είναι spoiler. Αν για κάποιο λόγο δεν την έχετε δει και θέλετε να τη δείτε σταματήστε να διαβάζετε ΤΩΡΑ.
Ο ιερέας-λογοκριτής της μικρής επαρχιακής πόλης της Σικελίας του 40 που μεγαλώνει ο πρωταγωνιστής, είναι ο πρώτος που βλέπει τις νέες κυκλοφορίες στο σινεμά "Il Paradiso". Κάθε φορά που κρίνει μια σκηνή ακατάληλη χτυπάει τα χέρια του ώστε ο Αλφρέντο, ο μηχανικός προβολής να αφαιρέσει την επίμαχη σκηνή. Ο Αλφρέντο στη συνέχεια γίνεται μέντορας του μικρού πρωταγωνιστή μεταδίδοντάς του την αγάπη του για τον κινηματογράφο και παροτρύνοντάς τον να φύγει για τη Ρώμη όπου πολλά χρόνια αργότερα γίνεται επιτυχημένος σκηνοθέτης. Πεθαίνοντας ο Αλφρέντο του κληροδοτεί μια μυστηριώδη μπομπίνα.
Στο Φινάλε της ταινίας (ίσως το καλύτερο φινάλε ταινίας από κτίσεως κινηματογράφου), ο πρωταγωνιστής παρακολουθεί συγκλονισμένος ένα μοντάζ των λογοκριμένων σκηνών όλων των ταινιών υπό τη μουσική συνοδεία της καταπληκτικής μελωδίας του Ένιο Μορικόνε. Μία απίστευτη κορύφωση συγκίνησης και ομορφιάς!
Και για να συνδεθούμε με την επικαιρότητα μερικές φορές τα άσεμνα "DVD" δεν είναι κακά!
Το trailer της ταινίας εδώ.
Το συγκλονιστικό Φινάλε εδώ.

ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

¨Όταν κάτι καθυστερεί πάνω από έξι μήνες ή εγκυμοσύνη είναι, ή δουλειά που δεν αξίζει τον κόπο.¨
Με αυτή τη φράση ξεκινάει το αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο με τέσσερα χέρια Ανήσυχοι Νεκροί (και ότι λείπει λείπει) που συνέγραψαν ο Υποδιοικητής Μάρκος και ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, το οποίο ξεκίνησα να διαβάζω σήμερα.
Αν μη τι άλλο, από διαβολική σύμπτωση συνέπεσε με μια δουλειά μου που έχει διαρκέσει πολύ πάνω από έξι μήνες και που με έχει κάνει να αναρωτηθώ αν αξίζει τον κόπο, οπότε με το καλημέρα το βιβλίο με κέρδισε. Μόλις καταφέρω να το ολοκληρώσω θα ακολουθήσει αναλυτικότερο σχόλιο, αν και ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο από ένα μαιτρ του είδους σε συνεργασία με τον καθοδηγητή του Ζαπατίστικου κινήματος της Τσιάπας δε μπορεί παρά να είναι πρόκληση για τον αναγνώστη.
Τα κεφάλαια του βιβλίου έχουν γραφτεί εναλλάξ από τους δύο συγγραφείς με αρκετές δυσκολίες λόγω της φύσης της συνεργασίας τους. Με μια πρώτη προσέγγιση το βιβλίο δείχνει να κατορθώνει να κάνει ένα καλό πάντρεμα της αφηγηματικής πλοκής του μυθιστορήματος με την κριτική της μεξικάνικης πολιτικής κουλτούρας αναμειγνύοντας πραγματικούς και μυθιστορηματικούς χαρακτήρες. Δεν μπορώ ακόμα να έχω τελική γνώμη αλλά λόγω της ιδιομορφίας του συγγραφικού διδύμου δε θα δίσταζα να το προτείνω.
Πληροφορίες εδώ.

BRAIN: USE IT OR LOSE IT

ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΔΩ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΓΡΙΦΟ ΤΟΥ ΑΙΝΣΤΑΙΝ

Τα πράγματα είναι απλά: υπάρχουν 5 σπίτια, με πέντε διαφορετικά χρώματα. Σε κάθε σπίτι ζει ένας άνθρωπος διαφορετικής εθνότητας. Οι πέντε ιδιοκτήτες πίνουν ένα συγκεκριμένο ποτό, καπνίζουν μια συγκεκριμένη μάρκα τσιγάρων και έχουν ένα συγκεκριμένο κατοικίδιο. Όλοι έχουν μεταξύ τους διαφορετικά κατοικίδια, διαφορετικές μάρκες τσιγάρων και διαφορετικά είδη ποτών.
Η ερώτηση είναι "ποιος έχει το ψάρι;"

Δεδομένα:

1. Ο Άγγλος μένει στο κόκκινο σπίτι.
2. Ο Σουηδός έχει ένα σκύλο.
3. Ο Δανός πίνει τσάι.
4. Το πράσινο σπίτι είναι αριστερά από το άσπρο σπίτι.
5. Ο ιδιοκτήτης του πράσινου σπιτιού πίνει καφέ.
6. Αυτός που καπνίζει Pall Mall εκτρέφει πουλιά.
7. Ο ιδιοκτήτης του κίτρινου σπιτιού καπνίζει Dunhill.
8. Αυτός που μένει στο μεσαίο σπίτι πίνει γάλα.
9. Ο Νορβηγός μένει στο πρώτο σπίτι.
10. Αυτός που καπνίζει Blends μένει δίπλα σε αυτόν που έχει γάτες.
11. Αυτός που έχει το άλογο μένει δίπλα σε αυτόν που καπνίζει Dunhill.
12. Ο ιδιοκτήτης που καπνίζει Bluemaster πίνει μπύρα.
13. Ο γερμανός καπνίζει Prince.
14. Ο Νορβηγός μένει δίπλα στο μπλε σπίτι.
15. Αυτός που καπνίζει Blends έχει ένα γείτονα που πίνει νερό.

Ο μύθος λέει ότι μόνο το 2% του πληθυσμού μπορεί να λύσει τον παραπάνω γρίφο αλλά εγω δεν το πολυπιστεύω. Καλή Δύναμη!

ΛΗΣΤΕΙΑ! ΟΛΟΙ ΚΑΤΩ ΡΕΕΕΕ!

"Μεγαλύτερο έγκλημα από το να ληστεύεις μια τράπεζα είναι να ιδρύεις μια τράπεζα"
Μπέρτολ Μπρεχτ

Πριν δυο μέρες έγινα μάρτυρας θρασύτατης απόπειρας ληστείας ενώ βρισκόμουν σε υποκατάστημα της εμπορικής τράπεζας μικρής πόλης της Ανατολικής Αττικής. Μπήκα στην τράπεζα κρατώντας μια επιταγή με τον ταπεινό μισθό μου στο ένα χέρι και πλησίασα τον αρμόδιο υπάλληλο έχοντας καλό σκοπό: να ανοίξω καταθετικό λογαριασμό στην εν λόγω τράπεζα. Στο άλλο χέρι κρατούσα την αστυνομική μου ταυτότητα, σίγουρος οτί αυτό είναι το μόνο επίσημο έγγραφο που χρειαζόμουν. Και τότε ο συμπαθής υπάλληλος μου το μπουμπούνησε: "Χρειαζόμαστε και το εκκαθαριστικό της εφορείας". Ήταν φανερό ότι κάποιος προσπαθούσε να κλέψει από μένα πληροφορίες που σχετίζονταν με τις οικονομικές μου δραστηριότητες σε σχέση με την Ελληνική Δημοκρατία. Ευτυχώς δεν είχα το συγκεκριμένο χαρτί μαζί μου οπότε αφού ευχαρίστησα ευγενικά απομακρύνθηκα διακριτικά από τον τόπο του συμβάντος.
Σε συζήτησεις που είχα τις προσεχείς ημέρες με αφορμή τα παραπάνω με φίλους και γνωστούς κατάλαβα οτί παρόμοιες εμπειρίες είχαν ζήσει και αυτοί σε άλλες τράπεζες. Προσοχή ακολουθούν πρόχειροι ορισμοί:

• Καταθετικός Λογαριασμός: Τραπεζικός λογαριασμός μέσω του οποίου τα κεφάλαια του καταθέτη φυλάσσονται από την τράπεζα η οποία χρησιμοποιεί τα κεφάλαια αυτά μαζί με άλλων καταθετών καλύπτοντας τις τρέχουσες ανάγκες τις σε ρευστό, ενώ ο καταθέτης ανταμοίβεται με τον (πενιχρό συνήθως) τοκισμό των χρημάτων του.

• Εκκαθαριστικό Σημείωμα: Έγγραφο που χορηγούν οι αρμόδιες οικονομικές υπηρεσίες και το οποίο βεβαιώνει, μετά από την επεξεργασία των στοιχείων που ο φορολογούμενος έχει υποβάλλει για τις οικονομικές του δραστηριότητες κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος, το αποτέλεσμα αυτής της επεξεργασίας το οποίο συνοψίζεται στο δηλωθέν και το φορολογητέο εισόδημα του φορολογούμενου.

Είναι γνωστό σε όλους ότι αν την ίδια μέρα όλοι οι καταθέτες μιας τράπεζας έκαναν απόσυρση των κεφάλαιών τους η τράπεζα θα κατέρρεε. Είναι επίσης γνωστό ότι τα επιτόκια στους ανοιχτούς καταθετικούς λογαριασμούς είναι γελοία ειδικά αν συνυπολογίσουμε τις γνωστές (και παράνομες) περίεργες χρεώσεις που επιβάλλουν οι τράπεζες. Οπότε ανοίγοντας καταθετικό λογαριασμό σε μία τράπεζα ένας πολίτης ποιος κάνει χάρη σε ποιον;
Ο καταθετικός Λογαριασμός δεν είναι ούτε δάνειο ούτε πιστωτική κάρτα για να γυρεύουν οι τράπεζες εξασφαλίσεις για τα κεφάλαιά τους. Αντίθετα ο καταθέτης βάζοντας χρήματα στο λογαριασμό του λέει: "σου εμπιστεύομαι αυτά τα χρήματα, κάνε με αυτά ότι θες, αλλά όταν τα χρειαστώ πίσω θέλω να είναι εκεί".
Οπότε μήπως θα έπρεπε εμείς να ζητάμε από τις τράπεζες στοιχεία για τις οικονομικές τους δραστηριότητες πριν ανοίξουμε καταθετικό λογαριασμό σε αυτές; Για σκεφτήτε το!
Εγώ πάντως μετά το περιστατικό αποφάσισα να επιστρέψω σε παραδοσιακές μορφές αποταμίευσης όπως μασούρι κάτω από στρώμα, θαμένες λίρες στην αυλή κτλ!

Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ...

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει τις τελευταιές μέρες. Πολιτικοί βουτάνε από μπαλκόνια, δικηγόροι πέφτουν στις ρόδες φορτηγών, τραγουδιστες αναγνωρίζουν τις ευθύνες τους απέναντι στα εξώγαμά τους...
Μόνο στο συμπαθή κλάδο των δημοσιογράφων δεν είχαμε κάποια αντίστοιχη δραματική στιγμή όπως το ξεμπρόστιασμα κανενός "συναδέλφου" ρουφιάνου της κυβέρνησης αλλά που θα πάει.
Το σημαντικό είναι ότι παραμένουμε ευαίσθητος και ρομαντικός λαός με τους παραπάνω πρωτοπόρους να αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.
Εμπρός πολιτικοί στο δρόμο που χάραξε ο Ζαχόπουλος!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Παράξενη μέρα για να έχει κανείς γιορτή. Τη μέρα που ο υπόλοιπος κόσμος δίαλεξε για να κάνει reset στο ρολόι του. Τη μέρα που όλοι λένε χρόνια πολλά μεταξύ τους και οι περισσότεροι δεν τα εννοούν. Το post αυτό βουτάει στον ωκεανό του διαδικτύου για να σου πει τα ειλικρινέστερα χρόνια πολλά που θα ακούσεις φέτος. Αυτά τα χρόνια πολλά, χωρίς πολλά λόγια είναι μόνο για σένα. Σε αγαπώ και σε σκέφτομαι. Για ακόμα μία φορά εξαιρετικά αφιερωμένο...