ISOLATION (I)

Ο Σ. χτύπησε τη μεγάλη ξύλινη πόρτα. Η ταμπέλα έγραφε Δόκτορ Μ. Λιοπίδης - Κλινικός Ψυχολόγος. Ο ασπρομάλλης άντρας τον υποδέχτηκε με ένα χαμόγελο.
"Έτοιμος για τη μεγάλη μέρα;" είπε με τη βραχνή φωνή του.
"Όλα εντάξει" απάντησε ο Σ. μάλλον αδιάφορα. "Αποχαιρέτησα όλους τους συγγενείς και φίλους και έφερα μαζί μου τόνους βιβλίων, CD και DVD".
Στην πραγματικότητα δεν τα πήγαινε καλά με τους περισσότερους συγγενείς και είχε λίγους φίλους. Όταν πριν από ένα μήνα διάβασε την αγγελία ήξερε ότι ήταν ο ιδανικός για τη "δουλειά". Η αγγελία έλεγε: "Ζητείται νέος, με καλή σωματική και ψυχική υγεία, χωρίς ανειλημμένες επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις για συμμετοχή σε ψυχολογικό πείραμα υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρίας. Αμοιβή καλή". Ο Σ. ήταν 25 χρονών, μόλις είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο, με τον πατέρα του δε μιλιόταν, με τη μητέρα του οι σχέσεις τους γίνονταν όλο και πιο τυπικές, δεν είχε κοπέλα και είχε άπειρο χρόνο για "σκότωμα". Ναι, ήταν ιδανική περίπτωση και για αυτό ήταν ένας από τους δέκα που επελέγησαν για το πείραμα.
Ο Λιοπίδης και ο Σ. περπατούσαν στο διάδρομο δίπλα δίπλα. Κατά διαστήματα συναντούσαν άνδρες και γυναίκες με λευκές ρόμπες που τους προσπερνούσαν βιαστικά. Ο Λιοπίδης με ήρεμη φωνή εξηγούσε τις τελευταίες λεπτομέρειες.
"Τα πράγματα σου έχουν ήδη τοποθετηθεί στο δωμάτιο 5. Ελπίζω να σου αρέσει η διακόσμηση, την ανέλαβα ο ίδιος με βάση το ψυχολογικό προφίλ σου. Υπάρχει ένας υπολογιστής συνδεδεμένος με ένα δίκτυο που στήθηκε ειδικά για το πείραμα. Από εκεί θα μπορείς να ζητάς ότι χρειάζεσαι, π.χ. τρόφιμα ή κάποιο καινούριο βιβλίο, το οποίο θα σου παραδίδεται στην ειδική θυρίδα. Όπως καταλαβαίνεις η επικοινωνία μέσω του δικτύου θα είναι μονόδρομη. Κανείς δε θα σου απαντάει αλλά θα μαθαίνουμε τις ανάγκες σου. Η τηλεόραση συνδέεται μόνο με το DVD οπότε καμία εξωτερική λήψη δεν θα είναι δυνατή. Υπάρχουν τοποθετημένες κάμερες σε όλους τους χώρους από οπού όλο το εικοσιτετράωρο θα παρακολουθείσαι. Δυστυχώς για λόγους ασφαλείας υπάρχει κάμερα και στο μπάνιο, ξέρεις για το φόβο των Ιουδαίων. Μπορείς να διακόψεις το πείραμα όποτε το ζητήσεις αλλά τότε η αμοιβή σου θα ακυρωθεί. Σε περίπτωση που το πείραμα διακοπεί για ιατρικούς λόγους θα αποζημιωθείς με 100 ευρώ για κάθε ημέρα συμμετοχής. Αν ολοκληρώσεις το πείραμα θα λάβεις τα συμφωνηθέντα 50000 ευρώ. Φτάσαμε. Όλα καλά;"
Οι δύο άνδρες στάθηκαν μπροστά στην πόρτα με τον αριθμό 5. Ο γιατρός άνοιξε και βρέθηκαν σε ένα μικρό αλλά εργονομικά διαρρυθμισμένο χώρο. Στο δωμάτιο υπήρχε ένα κρεβάτι, μια βιβλιοθήκη με τα βιβλία του Σ. τακτοποιημένα στα ράφια, ένα γραφείο με έναν υπολογιστή, μια πολυθρόνα αντικριστά σε μια μεγάλη τηλεόραση και μια εντοιχιζόμενη ντουλάπα. Κάπου στριμωγμένος ήταν και ένας διάδρομος γυμναστικής. Παραδίπλα υπήρχαν μια κουζίνα και ένα μικρό μπάνιο, ενώ ο "κήπος" ήταν ένας ασφυκτικά περιορισμένος χώρος περιτοιχισμένος από ψηλές μάντρες. Θα μπορούσε να ήταν ένα φοιτητικό σπίτι, αν εξαιρέσει κανείς την παντελή έλλειψη φαντασίας στη διακόσμηση. "Τόσο χάλια είναι το ψυχολογικό προφίλ μου;" σκέφτηκε ο Σ. αλλά δεν είπε τίποτα.
"Λοιπόν, εδώ λέμε αντίο, ή μάλλον στο επανειδείν" είπε ο Λιοπίδης.
"Αντίο γιατρέ" απάντησε χαμογελώντας ο Σ. "Θα τα πούμε σε 100 μέρες"

Ημέρα 1η.
Η πόρτα έκλεισε χωρίς το θόρυβο που θα περίμενε κανείς ότι θα ταίριαζε σαν αναγγελία της έναρξης πλήρους απομόνωσης 100 ημερών.
"100 ημέρες με μουσική, ταινίες, video games και βιβλία. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;" σκέφτηκε ο Σ. "Αν εξαιρέσουμε τους καφέδες και τα μπαράκια δε νομίζω να καταλάβω διαφορά από το σπίτι μου! Easy Money!" Η ματιά του εξερεύνησε το χώρο. Ύστερα πήγε στην κουζίνα. Δυο βαζάκια ήταν τοποθετημένα σε ένα ράφι με τις επιγραφές "καφές" και "ζάχαρη" επάνω τους. Ο Σ. άνοιξε το ψυγείο. Γάλα, αναψυκτικά και νερό. "Ακριβώς σαν φοιτητικό δωμάτιο αλλά πιο καθαρό" Σκέφτηκε. Στον τοίχο δίπλα στο ψυγείο βρισκόταν μια καταπακτή με την επιγραφή "Απορρίμματα". Ένας ήχος σαν μήνυμα κινητού ακούστηκε από το δωμάτιο. Ο Σ. πήγε και είδε το πράσινο φως πάνω από την ειδική θυρίδα αναμμένο. "Αυτό πρέπει να είναι το μεσημεριανό" σκέφτηκε. Άνοιξε τη θυρίδα. Ένας μεταλλικός δίσκος με το μενού της ημέρας εμφανίστηκε. Κοτόπουλο με ρύζι, σαλάτα λάχανο και ένα πορτοκάλι. "Γιατί μόνο 100 ημέρες;" Είπε δυνατά γελώντας.

Ημέρα 2η
Ο Σ. άνοιξε τα μάτια του. Το πράσινο φως πάνω από τη θυρίδα ήταν αναμμένο. "Πρωινό" σκέφτηκε. Με νωχελικές κινήσεις σηκώθηκε από το κρεβάτι. Έβαλε ένα CD να παίζει και απόλαυσε το πρωινό του κάνοντας το πλάνο της ημέρας. Λίγη γυμναστική για αρχή, μετά παιχνίδια στον υπολογιστή μέχρι το μεσημεριανό. Μετά διάβασμα και το βράδυ 2-3 ταινίες. Αυθόρμητα του ήρθε η σκέψη να φωνάξει τον φίλο του τον Μ. για το βράδυ αλλά αυτόματα σχεδόν η σκέψη του επανήλθε στη συνείδηση της κατάστασής του. "Σε 99 μέρες" είπε. Αποφάσισε να κρατάει ημερολόγιο με τις καθημερινές του δραστηριότητες, τις σκέψεις του και τα συμπεράσματά του. Στο κάτω κάτω η εμπειρία της απομόνωσης ήταν μοναδική και ήθελε να τη διατηρήσει στη μνήμη του όταν με το καλό θα τελείωνε.


Ημέρα 8η
Η πρώτη βδομάδα της δοκιμασίας του είχε περάσει εξαιρετικά ανώδυνα. Το καθημερινό του πρόγραμμα ήταν πάνω κάτω το ίδιο με αυτό της πρώτης ημέρας. Δυο ταινίες που είχε ζητήσει μέσω του δικτύου ήρθαν την επόμενη ημέρα. Αυτή ήταν και η μόνη του "επαφή" με τους "έξω", με εξαίρεση 2-3 φορές που τους έκανε πλάκα γράφοντάς τους σατυρικά στιχάκια. Είχε αρχίσει να αισθάνεται κάποια νοσταλγία για τον έξω κόσμο, αλλά τίποτα το φοβερό. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι οι ερωτικές του ορμές, ειδικά τα πρωινά ήταν "ανεβασμένες", αλλά με κάμερες ακόμα και στο μπάνιο η αυτοϊκανοποίηση δεν αποτελούσε επιλογή. "Δε βαριέσαι. Υπομονή και όταν βγω θα του δώσω να καταλάβει!"

Ημέρα 17η
Επιτέλους κάτι έσπασε τη μονοτονία του "χρυσού κλουβιού". Ανοίγοντας τον υπολογιστή το πρωί βρήκε ένα txt αρχείο στην επιφάνεια εργασίας. Ανοίγοντάς το διάβασε δυνατά: "Δε θα βγεις ποτέ από εδώ". Ενθουσιασμένος έσκασε στα γέλια. Τελικά και οι "έξω" δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στα σατυρικά στιχάκια τα οποία συνέχιζε, με αυξανόμενο ρυθμό, να στέλνει. Παραβίασαν λίγο το πρωτόκολλο και αποφάσισαν να του κάνουν κι αυτοί λίγο πλάκα, βγάζοντας τον έτσι για λίγο από το βάλτο της ρουτίνας. "Εύγε" είπε χειροκροτώντας και κοιτάζοντας την κάμερα.

Ημέρα 19η
Ο Σ. πετάχτηκε από το κρεβάτι του. Θόρυβος από την κουζίνα. Κάτι σαν βόμβος σταθερά επαναλαμβανόμενος. Άναψε τα φώτα. Ο θόρυβος σταμάτησε. Πιο πολύ περίεργος παρά ανήσυχος πήγε στην κουζίνα. Τίποτα. "Μάλλον η ιδέα μου" σκέφτηκε. Επιστρέφοντας ξάπλωσε και έσβησε τα φώτα. Ο θόρυβος ξανάρχισε. "Παράξενο". Άναψε πάλι τα φώτα. Σταμάτησε. Επανέλαβε τη διαδικασία άλλες δυο φορές μέχρι που ο θόρυβος δεν ξανακούστηκε. Τώρα όμως δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έμεινε ξύπνιος κάνοντας βόλτες από το δωμάτιο στην κουζίνα προσπαθώντας να εξηγήσει το φαινόμενο. Το ψυγείο, αν και η μοναδική ηλεκτρική συσκευή στο χώρο, δε θα μπορούσε να εξηγήσει έναν τέτοιο ήχο. Όταν το ξημέρωμα τον βρήκε άπραγο παραιτήθηκε από την προσπάθεια.

Ημέρα 22η
Ένα νέο txt αρχείο τον περίμενε στην επιφάνεια εργασίας αυτό το πρωί. Με ένα χαμόγελο ανυπομονησίας το άνοιξε. "Εδώ θα μάθεις τι θα πει τρόμος" έγραφε. Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη του. Οργισμένος κοίταξε την κάμερα και φώναξε "αυτό δεν είναι αστείο!" Μετά σκέφτηκε ότι μάλλον οι κάμερες δεν είχαν μικρόφωνο οπότε έκατσε και τους το έστειλε σε μήνυμα μέσω του δικτύου προσθέτοντας και ένα "άει γαμήσου" στο τέλος. Ωστόσο δεν έδωσε συνέχεια και τις επόμενες μέρες σχεδόν ξέχασε το περιστατικό.

Ημέρα 26η
Πάλι ξύπνησε μέσα στη νύχτα. Αυτή τη φορά όχι από κάποιο θόρυβο αλλά από μια ακαθόριστη ανησυχία. Περιέφερε το βλέμμα του στο σκοτάδι. Ύστερα από λίγο διέκρινε κάτι σαν δυο μικρά φώτα να περιφέρονται στον κήπο. Πάγωσε. Η κίνησή τους, αν και ακανόνιστη, φανέρωνε μια λογική δύναμη να κρύβεται από πίσω. Έμοιαζαν περισσότερο με φωτεινές κουκκίδες παρά με το φως που προέρχεται από ένα φακό. Ήταν φανερό πως κάποιος ήταν εκεί έξω. Με την αδρεναλίνη του στα ύψη και οπλισμένος με όλο του το θάρρος και μια παράλογη παρόρμηση, ο Σ. πετάχτηκε από το κρεβάτι του και ουρλιάζοντας "ποιος είναι εκεί;" όρμησε στον κήπο. Μέχρι όμως να βγει έξω τα φώτα είχαν εξαφανιστεί. Μόνο ο έναστρος ουρανός φώτιζε το χώρο.
Μέσα σε τρομερή υπερένταση ο Σ. περίμενε το ξημέρωμα. Τότε έψαξε ενδελεχώς τον κήπο χωρίς όμως να ανακαλύψει το παραμικρό. Αργότερα γυρνώντας στο δωμάτιο ανακάλυψε ότι έλειπε το ημερολόγιό του. "Τα μουνιά μου πήραν το ημερολόγιό μου" είπε δυνατά. Μέσα σε έναν παροξυσμό οργής άρχισε να ουρλιάζει βρίζοντας τους "έξω" με όλες σχεδόν τις λέξεις που περιείχε το υβρεολόγιο του. Αργότερα έκατσε στον υπολογιστή ξεσπώντας την οργή του και στον γραπτό λόγο.
Κατά το απόγευμα είχε ηρεμήσει κάπως. "Μήπως το πείραμα δεν ήταν απλά η μελέτη των επιπτώσεων της απομόνωσης αλλά είχε και παραμέτρους που μου τις έχουν αποκρύψει; Μήπως η παρενόχληση αυτή είναι μέρος του πειράματος;" Με τις σκέψεις αυτές χαλάρωσε λίγο με αποτέλεσμα να καταρρεύσει στην πολυθρόνα. Για πρώτη φορά είχε νιώσει την επιθυμία να εγκαταλείψει το πείραμα.

Ημέρα 31η
Ο Σ. έβαλε το DVD στη θήκη του και έκλεισε την τηλεόραση. Ήταν αρκετά αργά. Πηγαίνοντας στο κρεβάτι του παρατήρησε κάτι ασυνήθιστο στον κήπο. Πλησίασε στο τζάμι και σιγουρεύτηκε. Αυτό που έβλεπε ήταν μια ανθρώπινη μορφή. Ανατρίχιασε. Διστακτικά άνοιξε την πόρτα και βγήκε στον κήπο χωρίς να πάρει στιγμή το βλέμμα του πάνω από τη μυστηριώδη σιλουέτα. Μια γυναίκα στεκόταν στη γωνία που σχημάτιζαν οι μαντρότοιχοι, με την πλάτη γυρισμένη σε αυτόν και εντελώς ακίνητη. Είχε καστανά μαλλιά και φορούσε τη νυχτικιά που φορούν συνήθως οι ασθενείς στα νοσοκομεία. Τα πόδια της ήταν γυμνά. Ο Σ. πλησίασε αργά στα 3 μέτρα και με το ζόρι ψέλλισε: "Ποια είσαι;" Η γυναίκα γύρισε απότομα. Είχε δυο τρύπες στη θέση των ματιών και από το ορθάνοιχτο στόμα της έλλειπαν όλα τα δόντια. Ο Σ. παραπάτησε και από τη φρίκη απομάκρυνε για μια στιγμή το βλέμμα του. Όταν ξανακοίταξε η γυναίκα είχε εξαφανιστεί.

συνεχίζεται...