FIGHT FIRE WITH FIRE

Την τετάρτη που μας πέρασε μια ακόμα φωτιά ξέσπασε στον Υμηττό στο ύψος των Γλυκών Νερών, μια από τις πολλές θα μου πείτε, αλλά λόγω της αγάπης που έχω για το συγκεκριμένο βουνό, θα αναφερθώ σε αυτή. Ο Υμηττός έχει ένα χαρακτηριστικό. Με την ανάπτυξη που σημειώθηκε στα μεσόγεια λόγω των μεγάλων έργων (Αεροδρόμιο, Αττική Οδός, Προαστειακός) βρέθηκε να είναι ένα βουνό περικυκλωμένο από την πόλη. Κάποτε τα βουνά περικύκλωναν την Αθήνα και ο όρος "Λεκανοπέδιο Αττικής" ήταν δόκιμος. Τώρα οι καιροί άλλαξαν, οι πόλεις μεγάλωσαν και τα βουνά πιάστηκαν εξ απίνης και περικυκλώθηκαν από τον εχθρό (εμείς είμαστε αυτός). Τώρα βέβαια, αφού οι πόλεις μεγαλώνουν και γιγαντώνονται δεν είναι καλό να υπάρχουν τέτοιοι δασωμένοι ορεινοί όγκοι στο εσωτερικό τους που θα προσφέρουν μια ισορροπία στις επερχόμενες κλιματολογικές αλλαγές που η ανθρώπινη δραστηριότητα θα επιφέρει; Κανονικά ναι, αλλά η ανθρώπινη δραστηριότητα σημαίνει και διακίνηση χρήματος, που σημαίνει απληστία, που σημαίνει επέκταση, που σημαίνει real estate. Γιατί να μην δημιουργηθούν ωραία οικόπεδα στους πρόποδες του Υμηττού (για αρχή, μετά πάμε και παραπάνω) με ωραία θέα, δίπλα στην Αττική Οδό, πολύ κοντά στο κέντρο; Αφού οι παραπληγικοί μηχανισμοί του κράτους και η αυτιστική συνείδηση των πολιτών του αφήνουν περιθώρια για τέτοιες "επενδύσεις". Η εκκλησία πως επιδιώκει την ανέγερση συνοδικού κέντρου στον Καρέα σε περιοχή που συμπτωματικά κάηκε πέρσι; Άυριο ακόμα περισσότεροι θα επιδιώξουν αποχαρακτηρισμούς, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, εντάξεις στο σχέδιο. "Έλα μωρέ τι δασικό, κάποτε είχε δάσος αλλά κάηκε."

Κατεβαίνοντας από τη Λεωφόρο Κατεχάκη την πρώτη είσοδο του Βύρωνα, στον τοίχο του νεκροταφίου διακρίνεται ένα σύνθημα από τις περσινές πυρκαϊές.

ΑΝ ΚΑΨΕΤΕ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΘΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Ακραίο; Ίσως ναι. Ίσως όμως σε μερικά χρόνια να μην έχουμε επιλογή. Οι συνέπειες της μαζικής οικολογικής καταστροφής να είναι τέτοιες που να αναγκαστούμε να ξεθεμελιώσουμε τις πόλεις μας (μαζί με την ηλιθιότητα των κατοίκων τους) για να τις ξαναχτίσουμε όπως θα έπρεπε να ήταν εξαρχής. Κουραστικό; Επώδεινο; Ανέφικτό; Ναι, όπως όλες οι επαναστάσεις!

Και για κλείσιμο ένα απόσπασμα από τον "Καιρό" της Ελευθεροτυπίας, ως επιχείρημα για την παραπάνω ακραία άποψη:

Όσοι έχουν την ατυχία να μένουν στο λεκανοπέδιο της Αττικής θα διαπίστωσαν με ανακούφιση, ότι ο βοριάς ήρθε κανονικά στο ραντεβού του με τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού. Οι πιο παρατηρητικοί θα διαπίστωσαν με ανησυχία, ότι για πρώτη φορά στη ζωή τους ο βοριάς, αντί να είναι δροσερός είναι ζεστός. Η γη, πάνω από την οποία περνάει είναι καυτή και τον ζεσταίνει. Είναι η ίδια γη, που τον διατηρούσε δροσερό στο ταξίδι του προς το λεκανοπέδιο. Η γη του δάσους της Πάρνηθας, που κάηκε. Δεν κάνει ζέστη λοιπόν. Κάνει ηλιθιότητα και εγκληματικότητα. Οι οποίες όχι μόνο παραμένουν ες αεί ατιμώρητες, αλλά αναπαράγονται και συνεχίζουν και φέτος το έργο τους. Αδιάφοροι και ανίκανοι τοπικοί άρχοντες, αδιάφοροι και επιρρεπείς στο τσιμέντωμα πολίτες, διαπλεκόμενα δημοτικά συμβούλια, πρόθυμοι εμπρηστές, που δε θα στηθούν ποτέ στην αγχόνη και ένας υδροκέφαλος κεντρικός μηχανισμός χωρίς παιδεία, χωρίς φαντασία, χωρίς συνέχεια. Ευτυχώς, η φωτιά δεν απειλεί κατοικημένη περιοχή. Ηλίθιοι.

Και μια ινδιάνικη παροιμία:

"Only after the last tree has been cut down.
Only after the last river has been poisoned.
Only after the last fish has been caught.
Only then will you find that money cannot be eaten."