Με αφορμή τη χιονόπτωση δυο περιστατικά σε λευκό φόντο:1. Πηγαίνοντας χτες στο αυτοκίνητό μου για να ανεβάσω τους υαλοκαθαριστήρες ανακάλυψα ότι κάποιος ευγενικός άνθρωπος τους είχε ήδη ανεβάσει, όπως και σε όλα τα αμάξια που ήταν παρκαρισμένα! Θεωρώ ότι δεν είναι γνωστός μου γιατί είχα παρκάρει σε ένα μικρό στενάκι σχετικά μακρυά από το σπίτι μου. Είναι ασυνήθιστο να σε εκπλήσσουν ακόμα ευχάριστα οι άνθρωποι.
2. Μιας και δουλεύω σε απόσταση 50 χλμ από το σπίτι μου δε θεώρησα καλή ιδέα να πάω στη δουλειά σήμερα. Αποφάσισα λοιπόν να πληρώσω τους λογαριασμούς. Συναρπαστική εμπειρία! Κίνδυνος σε κάθε μου βήμα. Γλιστερά κράσπεδα, μπάλες από το λιωμένο χιόνι να πέφτουν από μπαλκόνια και δέντρα, άνθρωποι που αγνόησαν όλα αυτά και πήραν τους δρόμους. Για την ιστορία κατάφερα και έφαγα μόνο μία (1) "σούπα"! Απρόσμενα ευχάριστο το συναίσθημα της επιστροφής σπίτι! Αγώνας για Επιβίωση. Δεν το λέω με γκρίνια, το λέω με ικανοποίηση. Είναι ασυνήθιστο να σε εκπλήσσει ακόμα ευχάριστα η πόλη σου.
Προς το παρόν τα χιόνια λιώνουν και ακούμε ακόμα "χειμωνιάτικα" τραγούδια σαν αυτό.
2 σχόλια:
Είναι τελικά εμπειρία να σε εκπλήσσει ευχάριστα το καθημερινό σου περιβάλλον. Όπως το να συναντάς αξίες στα απλά. σαν ένα παιχνίδι ας πούμε. Σε ένα χαμόγελο. Σε μία απλή πράξη σαν αυτή που έκανε ο συμπολίτης που σου ανέβασε τους υαλοκαθαριστήρες. Και του χρόνου ή στην άλλη χιονιά.
Οι ιδέες αναπτύσσονται όταν υπάρχει ελευθερία και αρχίζουν να απειλούνται όταν ξαφνικά η κυβέρνηση έχει μια ιδέα για το τι είναι ελευθερία. Το διαδύκτιο δεν χρειάζεται ούτε μπάτσους, ούτε κουκουλοφόρους. Διαδώστε το
Δημοσίευση σχολίου