LOVE POETS SOCIETY

Αφήνοντας (προσωρινά) το διάλογο για την ελευθερία της έκφρασης στα bloggs που κυριαρχεί στις περισσότερες γωνιές της μπλογκόσφαιρας, θέλω να παραχωρήσω τη δική μου γωνιά σε ένα φίλο που ανακάλυψε εσχάτως το ταλέντο του στην ερωτική ποίηση. Ο καλός μου φίλος ο Παναγιώτης Μπάκας έχει γενικά πολλά να πει οπότε ανυπομονώ να τον δω σύντομα σε δικό του blog. Προς το παρόν, επειδή μου ζήτησε να τον εκδώσω (με την καλή έννοια), το κάνω με χαρά. Το λόγο έχουν τα στιχάκια:

ΠΟΙΗΜΑ 1

Τις άκρες απ' τα μάτια σου άγγελοι τις σμιλέψαν
και οι δαίμονες που αντίκρισαν το βλέμμα σου ζηλέψαν
με μια μικρή ριπή φωτιάς που βγήκε από ραβδί
δώσαν ρυθμό και κίνηση στο όμορφο κορμί.
Για πες πως γίνεται της φύσης τέτοιο θαύμα
να αφήνει μέσα μου βαθύ θανατηφόρο τραύμα;

ΠΟΙΗΜΑ 2

Για το πως σκέφτεται ο Υφαντής που πλέκει στο ημίφως
το αόρατο και ευαίσθητο της ύπαρξης το νήμα,
όσοι περάσαν στη ζωή ξέρουν πως είναι γρίφος,
με κραγιονάκια παιδικά θα ζωγραφίσω ποίημα.

Απ' τη στιγμή που ο άνθρωπος πάνω στη γη γεννιέται
θέλει να ζήσει ελεύθερος σαν τα φτερά του γλάρου,
όμως την ύστατη στιγμή στον ίλιγγο ξεχνιέται
και δεν κοιτά προσεκτικά το κόκκινο του φάρου.

Νιώθει φορές σαν γίγαντας που ξύπνησε από λήθαργο
μέτρησε τις δυνάμεις του και ρίχτηκε στη μάχη,
κι άλλες φορές σαν άμμος που αεράκι απείθαρχο
με βία τον παρέσυρε στις λησμονιάς την πάχη.

Αν τα παραπάνω σας άρεσαν σχολάστε ελεύθερα το ποστ ή επικοινωνήστε απευθείας με τον καλλιτέχνη στο pmpakas@yahoo.gr Τις χιλιάδες ρομαντικές υπάρξεις που διαβάζουν αυτό το μπλογκ και που θα πέσουν ανάσκελα με τους παραπάνω στίχους να τις προειδοποιήσω ότι ο Παναγιώτης είναι happily married!

Η δύναμη και η ομορφιά των μπλογκς είναι ότι επιτρέπουν στον καθένα να γίνει εκδότης του εαυτού του (ή και των φίλων του εν προκειμένω!). Κλείνοντας να αφιερώσω στο φίλο μου ένα τραγουδάκι κάποιων άλλων ποιητών που ξέρω ότι του αρέσουν, εδώ.