ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΛΑΚΗΣ

Κάποιοι τον λατρεύουν, κάποιοι τον μισούνε. Ότι γνώμη όμως και να έχουμε δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι ο Λαζόπουλος ήρθε και κάλυψε ένα τεράστιο κενό, όχι μόνο στο έτσι κι αλλιώς άθλιο τηλεοπτικό τοπίο, αλλά και στο σύνολο της κοινωνικής δραστηριότητας. Είτε μας αρέσει είτε όχι ο Λαζόπουλος έχει βρεθεί να είναι ο σκληρός πυρήνας της αντίστασης της κοινωνίας μας απέναντι στην πολιτική, δικαστική, δημοσιογραφική εξουσία. Με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του έχει γίνει αιχμή του δόρατος της λαικής οργής και αγανάκτησης. Κατα πολλούς επικριτές του αυτό δρα αποσβεστικά οπότε εντέλει αντιδραστικά.
Σίγουρα η αντίσταση εκπορεύεται από συλλογικές διεργασίες, "ζημώσεις" που λέγαμε κάποτε και όχι από το Λαζόπουλο ή τον κάθε Λαζόπουλο.
Ακόμα πιο σίγουρα η αντίσταση γίνεται στο δρόμο και όχι από τον καναπέ βλέποντας τηλεόραση.
Αν ο Λαζόπουλος έχει βρεθεί να παίζει το ρόλο της Αριστεράς στην κοινωνία μας το πρόβλημα είναι στην Αριστερά και όχι στο Λαζόπουλο.
Αν προτιμάμε τη σιγουριά του καναπέ από την επιλογή του δρόμου φταίμε εμείς και όχι ο καναπές.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αγωνιστική δραστηριότητα και το 2008 πρέπει να είναι δυναμικό. Το θέμα είναι πως περνάμε από την σιωπηρή καταγγελία στην ενεργό δράση. Πως αυτοοργανονώμαστε και πως ετοιμάζουμε τις αντιστάσεις μας, ανταλλάσσοντας απόψεις, ιδέες, εμπειρίες. Και εδώ τα blogs έχουν ένα ρόλο να παίξουν...